Musiała przezwyciężyć swoje upokorzenie, stać się obiektem drwin i śmiechu, tylko dlatego, że los ją okrutnie doświadczył, a w związku z wyglądem, nie mogła dostać innej pracy.
Jej życie na początku było bardzo zwyczajne. Mary Ann Webster urodziła się w w 1874 roku Londynie w dość biednej rodzinie, jako jedna z ośmioroga rodzeństwa, musiała szybko na siebie zarabiać. Została pielęgniarką w londyńskim szpitalu.
W wieku 29 lat wyszła za mąż za Thomasa Bevana i urodziła 4 dzieci.
Niestety Mary zaczęła mieć problemy zdrowotne: cierpiała na migreny oraz bóle mięśni i stawów. Lekarze nie mogli zrozumieć, co się dzieje. Zmieniła się twarz i cały wygląd Mary, nie przypomniała już dawnej siebie. Była chora na akromegalię.
Szacuje się, że na akromegalię choruje około 70 osób na milion. Chociaż są już dorośli, ich ciało zaczyna się powiększać. Rosną im stopy, dłonie, uszy i nos. Z czasem zaczynają wyróżniać się swoim wyglądem - ich postura jest większa od przeciętnej, a nienaturalnie zaostrzona żuchwa sprawia, że twarz nabiera groźnego wyrazu. Pierwszymi, zauważalnymi objawami u chorych są powiększone ręce i stopy. Mogą również wystąpić takie symptomy, jak powiększenie czoła, szczęki i nosa. Choroba ta związana jest z obecnością łagodnego guza przysadki mózgowej (gruczolaka przysadki). To właśnie obecność guza wywołuje nadmierne wydzielanie hormonu wzrostu. W rezultacie u pacjentów dochodzi m.in. do przerostu tkanek miękkich. Ich narządy wewnętrzne - serce, tarczyca, wątroba, a nawet jelita mogą być większe, niż u przeciętnego człowieka.
Dziś akromegalię można leczyć, a powikłania zatrzymać, jednak do tego niezbędne jest szybkie wdrożenie leczenia. Nieleczona akromegalia prowadzi do skrócenia życia chorych nawet o 30 proc. w porównaniu z populacją ogólną. W Polsce żyje około 2,5 tysiąca osób dotkniętych akromegalią.
Ale na początku XX wieku sytuacja była inna i Mary z pięknej kobiety zamieniła się w inną osobę. Jej mąż bardzo ją wspierał, jednak nadszedł kolejny cios. Po 11 latach małżeństwa Mary została wdową bez środków do życia.
Po śmierci męża Mary chciała wrócić do pracy. Niestety, z powodu wyglądu nie mogła znaleźć żadnego zajęcia. Nawet ludzie na ulicy naśmiewali się z niej i ją wyzywali.
Mary przeczytała jednak, że jest konkurs na najbrzydszą kobietę. Nagroda za zwycięstwo była duża, Mary postanowiła więc poddać się ocenie i wystąpić w konkursie. Zdeterminowana kobieta została zmuszona do tego, by swoją chorobę wykorzystać do zdobycia środków na utrzymanie ii ocalić dzieci przed głodem.
Konkurs wygrała i została zaproszona w 1920 roku do USA, gdzie wystąpiła wystąpiła w programie Dreamland na Coney Island. Brała udział w przedstawieniach, w których musiała demonstrować swój wygląd, ubierając się tak, by podkreślić jej nieatrakcyjność i męskość.
W tych przedstawieniach brali też udział inni ludzie różniący się od większości: brodata kobieta, krasnale, olbrzymy i bliźniaki syjamskie - wszyscy byli traktowani jak „dziwadła”. Publiczność lubowała się w takich występach, a Mary szybko zdobyła sławę. Możemy się tylko domyślać, ile musiały kosztować ją te występy, podczas których była upokarzana i śmiano się z jej wyglądu.
Ale nadal brała udział w przedstawieniach, bo dzięki nim mogła zarobić na życie.
Niestety większość osób cierpiących na akromegalię nie żyła wówczas zbyt długo. Mary zmarła w 1933 roku w wieku 59 lat. Przed śmiercią poprosiła swoje dzieci, aby pochowały ją w Anglii.
zdjęcia domena publiczna https://sideshows.fandom.com/wiki/Mary_Ann_Bevan
