Urodziła się w 1819 roku ma Podlasiu, jako najmłodsza z dziewięciorga dzieci. Jej matka zmarła w połogu. Młodość Narcyzy przypadła na lata stanowiące apogeum romantyzmu. Kształcona na pensji, jako dziewiętnastolatka snując plany o własnej szkole, podjęła pracę nauczycielki w magnackim domu Zamoyskich w Paryżu, gdzie przebywał jej brat Erazm (emigrant po powstaniu). W bibliotece paryskiej nadrabiała braki w wykształceniu, na co dzień coraz śmielej demonstrując swobodę myśli i bulwersujące jak na owe czasy opinie i zachowanie. Wydalona w końcu z pracy, samodzielnie, bez żadnej opieki wróciła do kraju, wywołując skandal tak frywolną postawą.
Tragicznym epizodem w jej życiu, który można określić jako „niespełnioną miłość”, była zażyłość z wyżej wspomnianą Pauliną Zbyszewską, osobą pewną siebie, świadomą swej wielkiej urody i magnetyzmu. Przebywając w jej majątku, Narcyza wkroczyła do niemal czarodziejskiego świata, do którego dotychczas nie miała wstępu – znalazła się w bogatym, pięknym otoczeniu, wśród dzieł sztuki, osób wykształconych, obytych w świecie. Niczym Kopciuszek w wielkim zamku Narcyza poddała się wielkiemu uczuciu do kobiety, która nie zamierza ograniczać swojego apetytu na życie i poświęcać się idealnemu uczuciu do Narcyzy
O tej niezwykłej, jak na swoje czasy kobiecie i jej losach - czytajcie na blogu Sywii Zientek - Narcyza i entuzjastki
