Zaraz po śmierci ciało jest myte. Rytuału dokonują najbliżsi (kobietę myją kobiety, mężczyznę zaś mężczyźni). Do obmycia zwłok dopuszczeni są tylko muzułmanie. Potem ciało owijane prześcieradłem przez członków rodziny. Ręce zmarłego są ułożone jak do modlitwy. W krajach, w którym ciało do grobu składa się w trumnie, jest wymóg, aby była ona jak najprostsza. Pogrzeb odbywa się tak szybko, jak to możliwe po śmierci.
Następnie ciało jest przenoszone do meczetu. Muzułmanie uważają pogrzeb za przeżycie duchowe. Wszyscy obecni uczestniczą w modlitwach, w których żałobnicy modlą się, aby Allah zlitował się nie tylko nad zmarłymi, ale także nad wszystkimi zmarłymi muzułmanami.
Pogrzeb zazwyczaj odbywa się poza meczetem, w miejscu takim jak sala modlitewna, plac lub dziedziniec, na którym mogą się gromadzić członkowie społeczności. Ciało i wszyscy uczestnicy są zwróceni w stronę Mekki, która jest świętym miejscem islamu. Modlitwy pogrzebowe prowadzi imam. Uczestnicy ustawiają się w co najmniej trzech rzędach: mężczyźni, potem dzieci i kobiety z tyłu. Niektóre społeczności muzułmańskie pozwalają kobietom i dzieciom uczestniczyć w pogrzebie, ale tradycyjnie biorą w nim udział wyłącznie mężczyźni.
Ponieważ muzułmanie wierzą, że w Dzień Sądu nastąpi fizyczne zmartwychwstanie ciała, wiara zabrania kremacji. Podobnie zdecydowanie odradza się sekcję zwłok, ponieważ opóźnia pochówek i jest uważana za zbezczeszczenie ciała. Ponadto muzułmanie wolą nie odsuwać ciała od miejsca śmierci, co sprawia, że autopsja jest niemile widziana. Balsamowanie, uważane za kolejne zbezczeszczenie ciała, wykonuje się tylko wtedy, gdy wymaga tego prawo.
Żałobnicy na islamskim pogrzebie mogą wyrażać smutek, ale tylko w pewnych granicach. Głośne zawodzenie jest niedozwolone. Nie ma też innych zewnętrznych oznak skrajnych emocji, takich jak rozdzieranie ubrań, rzucanie się na grób itp. Zabrania się żałobnikom robienia zdjęć lub nagrywania jakiejkolwiek części modlitwy pogrzebowej. Zmarły kładziony jest w grobie na prawym boku, twarzą zwróconą do Mekki.
Po pogrzebie kwiaty wysyłane są do domu zmarłego. Przez 40 dni dba się o rodzinę zmarłego, przynosząc jej choćby jedzenie. Uważa się, że kontakty z innymi ludźmi pomagają rodzinie poradzić sobie ze stratą.
Wizyty są krótkie i ograniczają się do odmówienia w ciszy pierwszej sury z Koranu zwanej Fatiha. Kobiety nie powinny wchodzić na cmentarz bez mężczyzny, a te, które są w ciąży, powinny zaniechać jakichkolwiek wizyt.
Groby muzułmanów powinny być bardzo skromne. Wiele z nich nie ma nawet nazwiska, bo wedle islamu pisanie na grobie jest haraam (zakazane). Dopuszcza się jednak wyjątki – można wyryć imię zmarłego, aby było wiadomo, gdzie jest jego grób.
Cmentarze muzułmańskie nie są tak zadbane jak chrześcijańskie. Groby nie są ozdabiane kwiatami i lampkami. Nie zapala się także lampek i świec. Odwiedzanie grobów mają przypominać o własnej śmierci i marności życia, wizyty na cmentarzu mają głównie ten cel. Bo jak powiedział znany teolog islamski, Al-Ghazali: „Kto często myśli o własnym grobie, ten znajdzie w nim rozkosze nieba. Natomiast, kto o nim zapomni, ten znajdzie w nim otchłań piekła”.
