Po długiej i żmudnej drodze docieramy do naszego hotelu. Chimpanzee Forest Guesthouse zachwyca. To była rezydencja brytyjskich kolonizatorów. Teraz to hotel, składający się z chatek z bajecznym widokiem na góry z plantacjami herbaty. Panorama dosłownie odbiera nam mowę. Z mojej chatki widać takie pejzaże, że mogłabym z niej wcale nie wychodzić.
Ale już popołudniu czas na wyjście do okolicznej wioski. Zobaczymy, jak tu żyją ludzie, pospacerujemy po dżungli w poszukiwaniu ptaków. Upał jest niemiłosierny, my jednak ubrani od stóp do głów z powodu komarów. Których, na marginesie, akurat tu nie ma. Podobno komary nie lubią gór.
Nasz przewodnik Patrick zaprasza na spacer.
Kobiety plotą koszyki, spiewają i tańczą, grając na plastikowym pojemniku.
Uzdrowiciel robi wrażenie.
Kawa domowym sposobem, tu wszyscy ją piją.
Rodzina je obiad.
Można zrobić zdjęcie? - można, bez problemu.
Jesteśmy już dość wysoko. Park Narodowy Kibale to park narodowy położony w południowej Ugandzie, obejmując swym zasięgiem wiecznie zielone lasy tropikalne. Jego powierzchnia wynosi 776km² i wznosi się na wysokość od 1100 do 1600 m. Tworzy jeden zwarty kompleks wraz z sąsiadującym Parkiem Narodowym Królowej Elżbiety. Znajduje się tu także stacja biologiczna Uniwersytetu Makerere. Jest popularnym celem wycieczek safari oraz ekoturystyki, zwłaszcza ze względu na zamieszkującą na terenie parku populacją szympansa oraz 12 innych gatunków naczelnych.
Już następnego ranka zbieramy się na wyprawę do dżungli. Podzieleni na grupy, z przewodnikami idziemy na poszukiwanie szympansów. Las jest niesamowity, ogromne drzewa, liany, korzenie powykręcane w niesamowite kształty.
Są i szympansy! Siedzą wysoko nie przejmując się ludźmi stojącymi na dole. Nie da rady komórką zrobić dobrego zdjęcia.
Jakiś chyba Anglik z innej grupy ma aparat z ogromnym obiektywem. Proszę, żeby pokazał swoje foty i pozwolił kilka przegrać. Mam zdjęcia tych szympansów, które widziałam na własne oczy!
Badania genomu opublikowane w roku 2006 wykazały, że DNA szympansów różni się od ludzkiego o ok. 6% (wcześniejsze badania szacowały tę różnicę na 1,5%). Szympansy oddzieliły się od ewolucyjnej linii Homo ok. 6,2–4,6 mln lat temu (Groves, 2001). Typową cechą zachowania szympansów jest budowa gniazd, umieszczonych na drzewie od 5 do 40 m nad ziemią. Zbudowane są z powyginanych i połamanych gałęzi splecionych tak, że tworzą one platformę, pokrywaną następnie drobnymi gałązkami. W porze deszczowej wędrujące zazwyczaj szympansy budują dzienne gniazda, w których spędzają większość czasu. Resztę poświęcają na poszukiwanie rozmaitego pożywienia w pobliżu dolnego piętra lasu. Gromady szympansów mają skomplikowaną organizację społeczną.
Rozpraszają się w poszukiwaniu pokarmu lub „zaopatrują się” na określonym, stałym obszarze. Potrafią zapamiętać dokładną lokalizację produkujących najwięcej owoców drzew, spośród ponad 12 000 innych. Mogą decydować się na dłuższe podróże, by dotrzeć do miejsc, w których znajdują się ich ulubione drzewa. Szympans, uważany za najbardziej ekspresyjne ze zwierząt, okazuje uczucia wieloma gestami i minami. Wydęcie warg w odruchu zaciekawienia lub niesmaku można porównać do wyrażanych w podobny sposób przez człowieka sceptycyzmu lub wątpliwości. Uśmiech oznacza zadowolenie. Kiedy jest zamyślony lub zaniepokojony przybiera najmniej dramatyczną ze wszystkich min. Szympansowi, jakby uśmiechniętemu od ucha do ucha, wcale nie jest do śmiechu; przeciwnie, jest wtedy najprawdopodobniej strapiony lub nieszczęśliwy. Małe szympansy znajdują się w centrum uwagi stada. Często inne młode opiekują się nimi równie troskliwie jak matki. Szympansy zaczynają się wzajemnie pielęgnować w wieku około 10 miesięcy. Żyją do 40 lat.
Czas wracać, po drodze mijamy stada pawianów.
Dacie coś?
Wracamy do naszego hotelu. Obiad i czas jechać dalej. Żegnamy się z tym pięknym miejscem.
Nawet gwiazda betlejemska jest tu na wolności, ech...
Magdalena Gorostiza
