Na Hawajach mieszkała tracąca wzrok kobieta, która potrzebowała psa przewodnika. Jednak jej mąż był uczulony na sierść psa i nie mogła ona posiadać w domu "zwykłego psa.”. Wtedy właśnie Wally Cornen pracujący w Stowarzyszeniu Australijskich Psów Pracujących wpadł na pomysł skrzyżowania pudla i labradora. Urodziły się 3 szczenięta, z których jeden został wysłany na Hawaje i służył niewidomej kobiecie jako pies przewodnik.
Ta krzyżówka wyjaśnia nazwę psa labradoodle – od słów labrador i poodle.
Pudle są znane z tego, że ich sierść ma właściwości hipoalergiczne, zaś labradory to idealne psy do tresury, wierni opiekunowie i przewodnicy. I choć na początku rasa Conrona nie zyskała uznania, z czasem , labradoodle powoli zyskały ogromną popularność. Dziś są pupilami wielu rodzin, służą jako psy przewodnicy i psy terapeutyczne, podbiły Australię i USA, powoli zaczynają ekspansję do Europy.
Energiczny, kochający i (czasami) hipoalergiczny - nie bez powodu świat zakochał się w tych inteligentnych psach.
Labradoodle nie mają jednego wzorca rasy, ale raczej mieszańcami i z tego powodu ich wygląd i wielkość są bardziej zróżnicowane niż, powiedzmy, w przypadku ras o długiej tradycji, takich jak rottweiler czy bichon frise. Wszystko zależy od rozmiarów pudli użytych do krzyżówek, a te występują w kilku wariantach. Tak więc i labradoodle są w kilku rozmiarach - 30 – 40 cm (miniaturowe), 40 – 51 cm (średnie), 51 – 66 (standardowe) i ważą odpowiednio 6 – 12 kg (miniaturowe), 12 – 23 kg (średnie), 23 – 45 kg (standardowe).
Labradoodle są dostępne w różnych kolorach, od kremowego po czekoladowy, morelowy, czerwony, czarny, srebrny lub w mieszance odcieni. Ich sierść może się również różnoraka, a skręt włosa jest różny.
Ponieważ zarówno pudle, jak i labradory są znane ze swojej inteligencji, nie jest zaskoczeniem, że labradoodle są bardzo łatwe do wyszkolenia. Chętnie się uczą i są bardzo pojętne.
Większość z tych psów wymaga wielu spacerów, a także miejsca do biegania (idealne są duże podwórka i parki). Z tego powodu zwykle nie radzą sobie dobrze w zamknięte tylko w mieszkaniach. Potrzebują też stymulacji i nie znoszą samotności.
I choć nie ma czegoś takiego jak pies idealny dla alergika, to labradoodle mające wlasnie sierść przejętą od pudli – praktycznie nie linieją. To dzięki temu są bardziej przyjazne dla osób cierpiących na uczulenia. Wymagają jednak regularnego szczotkowania i od czasu do czasu strzyżenia.
