Słynne jabłko
Znacie zapewne opowieść o tym, jak Newton siedział pod jabłonią, gdy spadające na jego głowę jabłko uświadomiło mu, że upadek ciał na Ziemię i ruch ciał niebieskich są powodowane tą samą siłą – grawitacją. Historię tę wielokrotnie powtarzał sam fizyk, aby pokazać, że potrafił czerpać inspirację z codziennych zdarzeń. Źródła mówią jednak o tym, że to tylko legenda. Nie ujmuje to jednak w niczym geniuszowi Newtona.
Zajmował się głównie klasyczną mechaniką – w tym mechaniką ośrodków ciągłych, zwłaszcza płynów – oraz grawitacją i optyką, zahaczając też o termodynamikę, geofizykę, badania Kosmosu i fizykę matematyczną.
Newton to jeden z ojców mechaniki klasycznej i twórca jej kompletnej postaci – jako pierwszy opisał trzy zasady dynamiki. Zapoczątkował opis zjawisk fizycznych przez równania różniczkowe, co do dziś stosuje nowoczesna fizyka. Jednak jedno z największych osiągnięć Newtona to prawo powszechnego ciążenia – czasem nazywane jego nazwiskiem – i zastosowanie go w opisie Układu Słonecznego. Poprawnie przewidział, że te same prawa rządzą ruchem ciał na Ziemi, jak i ruchem ciał niebieskich.
Żył w latach 1642 -1727, był przez lata związany z Uniwersytetem w Cambridge, który sam ukończył. W późniejszym okresie pracował w królewskiej mennicy w Londynie, był też dwukrotnie parlamentarzystą z okręgu wyborczego Uniwersytetu w Cambridge. Niewiele jednak mówi się o jego mniej naukowych zainteresowaniach, a te były szalenie interesujące.
Kiedy będzie koniec świata?
Opierając się na swojej protestanckiej interpretacji Biblii, Newton podjął próbę przewidzenia końca świata i późniejszych wydarzeń, stwierdzając już na początku XVIII wieku, że koniec świata nastąpi w roku 2060.
O tym można przeczytać w nie przeznaczonym do wiadomości publicznej liście, który Newton napisał w 1704 roku, wraz z prawdziwymi obliczeniami matematycznymi o charakterze nieapokaliptycznym. W dokumencie tym naukowiec wyznacza koniec świata na 1260 lat po założeniu Świętego Cesarstwa Rzymskiego (800 r. n.e.).
Według badaczy z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, Newton w swoich przepowiedniach wziął pod uwagę wersety biblijne z Księgi Daniela i Apokalipsy.
List naukowca wpisuje się w szereg niepublikowanych dokumentów, w których Newton w mniejszym stopniu zajmował się podstawowymi zagadnieniami matematyki, optyki, astronomii i fizyki. Dokumenty świadczą na przykład o jego dużym zainteresowaniu alchemią, historią starożytną, proroctwami apokaliptycznymi i innymi tematami biblijnymi.
Pisma i odpowiadające im rysunki zmarłego prawie 300 lat temu naukowca przechowywane są od 1969 roku w archiwach Biblioteki Narodowej Izraela.
Zdaniem ekspertów rękopisy te świadczą o tym, że Newton był człowiekiem głęboko religijnym. Newton był przekonany, że w tekstach biblijnych ukryta jest ważna dla ludzkości mądrość. Oprócz interpretacji apokaliptycznej Księgi Daniela w Biblii, Newton zbadał także świątynię w Jerozolimie. Naukowiec założył, że w jej strukturze znalazł odzwierciedlenie całego kosmosu.
Większość rękopisów Newtona z zakresu alchemii i teologii została sprzedana na aukcji w Londynie w 1936 roku. Później brytyjski ekonomista John Maynard Keynes przekazał swoją część jego prac King's College w Cambridge, a orientalista Abraham Shalom Yahuda przekazał swoje prace nowo powstałemu państwu Izrael.
Koniec świata był przepowiadany wielokrotnie. I nigdy nie była to właściwa data. Ani przepowiednie Nostradamusa, ani innych proroków nie zostały spełnione. A teraz naukowcy zastanawiają się nad wyliczeniami Isaaca Newtona, „ojca grawitacji”, który przepowiedział, że w 2060 roku nastąpi koniec świata, jaki znamy.
Jak doszedł do tej daty?
Łącząc teologię z matematyką. Skupił się na Księdze Daniela.
Księga Daniela to księga zaliczana do Pism (Ketuwim) Biblii hebrajskiej oraz ksiąg prorockich chrześcijańskiego Starego Testamentu. Czas jej powstania datuje się obecnie na okres od połowy VI wieku po 164 rok przed narodzeniem Chrystusa. Księga została zredagowana częściowo w języku hebrajskim, a częściowo w aramejskim. Treść księgi wiąże się z postacią proroka Daniela, żyjącego na dworze babilońskim i perskim na przełomie VII i VI wieku p.n.e. Składa się na nią osiem opowiadań o Danielu i cztery jego wizje. Księga już w starożytności była uważana za pismo prorockie, a sam Daniel był określany mianem proroka.
Księga Daniela jest najstarszym świadectwem chrześcijaństwa i skupia się na pierwszych krokach ludzkości z perspektywy religijnej. Newton przeanalizował ten tekst i doszedł do własnych wniosków.
Analiza jego wywodów, dokonana przez naukowców bardzo jasno ukazuje ich znaczenie. Pierwszą rzeczą jest zrozumienie, że kiedy Newton mówi o końcu świata, robi to w inny sposób niż zwykle się to dzieje i bardziej powiązany z żydowskim Mesjaszem. Według niego koniec świata to czas, kiedy kończy się pewna era i nadchodzi Mesjasz, który rozpocznie nową erę dla ludzkości. Nie ma żadnych plag i powodzi.
Wszystko to są jedynie obliczenia oparte na różnych faktach z Biblii i interpretacji Newtona, które nie mają podstaw naukowych. I badacze są zdania, że końca świata w 2060 roku jednak nie będzie. Podkreślają jednak inny, ważny fakt. Wydaje się, że większość ludzi ma wyobrażenie o Newtonie jako o „racjonalnym” naukowcu, może więc dziwić, że Newton zajmował się zarówno alchemią, jak i egzegezą proroczą, badaniami, które wielu uważa za przeciwieństwo nauki. Dlatego warto poznać drugie oblicze genialnego fizyka.
Źródła:
https://www.univision.com/entretenimiento/cultura-pop/isaac-newton-fin-mundo-fecha-cientifico
https://en.wikipedia.org/wiki/Isaac_Newton
