Ziele angielskie - to Kolumb przywiózł je do Europy

Ziele angielskie (Pimenta officinalis) - jest suszonym niedojrzałym owocem korzennika lekarskiego, drzewa pimentowego, z rodziny mirtowatych. Ziele angielskie znane także pod nazwami: pieprz angielski, pieprz pachnący, piment, pieprz goździkowy. Jedna z najbardziej znanych przypraw uprawiana obecnie w strefie międzyzwrotnikowej pochodzi z Jamajki, wyspy na Morzu Karaibskim, Ameryki Środkowej i z Meksyku. Pierwsze ziarenka ziela angielskiego przywiózł do Europy Krzysztof Kolumb, ale rozpowszechnienie tej przyprawy nastąpiło dopiero pod koniec XVII wieku. Początkowo hiszpańscy odkrywcy uważali owoce korzennika lekarskiego za odmianę pieprzu, stąd wzięła się hiszpańska nazwa pimenta. W Anglii przyprawa stała się bardzo popularna, stając się numerem jeden wśród wszelkich przypraw, nazwano ją zielem angielskim i ta nazwa rozpowszechniła się najbardziej.

 

 

Roślina uprawiana jest na plantacjach w strefie międzyzwrotnikowej, w Indiach i na Półwyspie Indochińskim. Za najlepsze uważa się gatunki sprowadzane z Jamajki, Barbadosu i Kuby. Drzewo lub krzew pimentowy jest łatwe w uprawie, jest mało wymagające i raz zasadzone owocuje przez długie lata. Rozmnaża się z nasion. W stanie naturalnym rośnie w Ameryce Południowej i Środkowej.

 

 

Ziele angielskie, to wiecznie zielone drzewo, osiągające wysokość do 10 m. Owocem drzewa jest kulista jagoda wielkości grochu. Dojrzewający owoc początkowo jest zielony, a ostatecznie staje się brunatny. Gdy owoce zaczynają lekko dojrzewać zrywa się je i suszy. Ususzone przypominają duże ziarna czarnego pieprzu. Ciemno-bure owoce mają chropowatą powierzchnię i kulisty kształt. Smak ziela to połączenie pieprzu z goździkiem, kardamonu i gałki muszkatołowej. Zapach ziela jest mocno aromatyczny, korzenny. Suszone jagody są trwałe i bardzo długo zachowują aromat, a szczególnie aromatyczna jest skórka otaczająca ziarno. Najbogatszy bukiet smakowy i zapachowy otrzymamy tuż po rozdrobnieniu, dlatego najlepiej kupować całe ziarna i rozdrabniać je bezpośrednio przed użyciem.

Korzennik lekarski jest rośliną leczniczą. Owoce zawierają dużo olejków eterycznych, oraz eugenol, cukier, żywicę, garbniki, kwas gallusowy i kwas jabłkowy. Dzięki zawartości eugenolu, organiczny związek chemiczny z rodziny terpenów, posiadają właściwości antyseptyczne i znieczulające, co często wykorzystywane jest w dentystyce. Olejek tłoczony z ziaren dodawany jest do balsamów, które mają zastosowanie przy bólach głowy i zębów. Ziele angielskie pomocne jest w problemach żołądkowych, przy wzdęciach i kolce, jest środkiem poprawiającym trawienie. 

 

Ziela angielskiego może być używane zarówno do dań mięsnych jak i słodkich deserów. Przyprawiamy nim potrawy mięsne, kiełbasy, pasztety, zupy i sosy. Jest głównym składnikiem sosu barbecue. Pasuje do ryb, dań fasolowych, galaretek, ogórków kwaszonych i marynat. Ziele angielskie to doskonały dodatek do puddingu śliwkowego, wypieków i biskwitów. Właściwie obowiązuje jedna zasada. Jeśli potrawa wymaga długiego i wolnego gotowania, oraz gdy przygotowujemy marynaty, kiszonki i pikle, to dodajemy całe ziarna. Kilka ziaren ziela dodanych do gotowanych warzyw poprawi smak i nada potrawie ciekawą korzenną nutę. Sproszkowane ziele to doskonały dodatek to sosów, kiełbas, ryb, wypieków i likierów. Sproszkowane owoce są składnikiem wielu mieszanek przyprawowych m.in. curry. Piment jest pospolitą przyprawą na Bliskim Wschodzie. W Meksyku ziele angielskie było używane przez Azteków, którzy dodawali je do napoju zwanego chocolada.

Owoce ziela angielskiego stosuje się w przemyśle kosmetycznym, perfumeryjnym i farmaceutycznym.