Fantazje zwykłej żony
Sharon Lopatka urodziła się 20 września 1961 r. w rodzinie ortodoksyjnych Żydów w Baltimore w stanie Maryland USA. Wiodła zwyczajne życie. Jako dziewczyna chodziła do miejscowej szkoły, uprawiała sport. Jej koledzy z klasy opisywali ją jako „tak normalną, jak to tylko możliwe”. Po ukończeniu szkoły średniej w 1979 r. Sharon wyszła za mąż za pracownika budowlanego Victora Lopatkę. W 1991 r. para przeprowadziła się do domu w małym miasteczku Hampstead w stanie Maryland. W nowym miejscu Sharon stroniła od ludzi.
W połowie lat 90 - tych, Sharon Lopatka zaczęła prowadzić różne internetowe biznesy z domu. Aspirowała do klasy średniej. Otworzyła dwie strony internetowe, przez jedną sprzedawała poradniki dotyczące wystroju wnętrz. Druga strona internetowa oferowała porady natury psychologicznej. Być może to jej zainteresowanie i gwałtowny rozwój treści w Internecie, skłonił Sharon do eksploracji sieci w poszukiwaniu mroczniejszych tematów. Wkrótce na dobre wciągnęły ją perwersyjne strony seksualne. Oficjalnie, zwyczajna żona z klasy średniej, w Internecie przeistoczyła się w „Nancy Carlson”. Jej alter ego to była domina i producentka brutalnych filmów dla dorosłych. Pod tą przykrywką Sharon Lopatka sprzedawała w sieci treści pornograficzne, wszystkie przedstawiały nieprzytomne kobiety poddawane napaściom seksualnym. Dodatkowo, oferowała sprzedaż własnej używanej bielizny. Mąż nie miał pojęcia o ciemnej stronie swojej żony, a jej obsesja na punkcie wynaturzonych praktyk rosła. Zafascynowało ją obżeranie się do granic możliwości, chciała znaleźć partnera w tej obsesji. Tak pisała na forum - Nie interesują mnie korespondencja e-mail czy karmienie przez telefon. To, co naprawdę chciałbym, to prawdziwa sprawa! Jestem gotowa być karmiona, to, czego mi potrzeba,to znaleźć odpowiedniego karmiciela. Mam nadzieję, że ktoś pomoże mi i podzieli się najbardziej erotycznym doświadczeniem w życiu. Nie chcę rozbijać żadnych małżeństw, więc jeśli jesteś żonaty, nie odpowiadaj na ten post.
W tej fazie jej fantazji seksualnych jej waga osiągnęła około 200 kilogramów. To nadal było dla niej zbyt mało, chciała eksperymentować na innych polach. W sierpniu kobieta natrafiła na stronę grupy dyskusyjnej alt.sex.necrophilia, zalogowała się i wysłała wiadomość następującej treści: - Cześć jestem Gina. Chcesz porozmawiać o torturowaniu na śmierć? Mam nadzieję, że nie uważacie mnie za wariatkę, ani nic takiego.
Wiadomość o tej treści wzbudziła wielkie zainteresowanie uczestników forum. Do Sharon odezwało się wielu Internautów zainteresowanych tym tematem. Wielu z nich twierdziło, że może jej pomóc w spełnieniu tej makabrycznej fantazji.
Wybór kata
Sharon, podając się za Ginę, rozpoczęła korespondencję z 45-letnim analitykiem komputerowym Robertem „Bobby’m” Frederickiem Glassem. Internetowa znajomość trwała sześć tygodni. W tym czasie para wymieniła się prawie 900 e-mailami, szczegółowo opisując swoje wspólne zainteresowania sadomasochizmem, bondage i pragnieniem Sharon, by być torturowaną na śmierć. W trakcie późniejszej wymiany listów elektronicznych zaprezentowała Robertowi swój fetysz torturowania, a on wysłał Sharon kilka odpowiedzi, jak spełniłby jej fantazję. Właśnie tego chciała.
Robert Glass, był żonaty. Miał troje dzieci i żonę, która zostawiła go w kwietniu tego roku, ponieważ całkowicie ją ignorował. Przestała być dla niego ważna. Pochłaniała go praca informatyka w lokalnej administracji oraz chore fantazje w Internecie.
13 października 1996 r. Sharon powiedziała mężowi, że zamierza odwiedzić przyjaciół w Georgii. Mąż uwierzył. Zamiast tego, pojechała na stację kolejową w Baltimore i wsiadła do pociągu do Charlotte w Karolinie Północnej. Tam, na peronie czekał na nią Glass. Następnie oboje przejechali około 130 kilometrów do przyczepy kempingowej Glassa w Lenoir w Karolinie Północnej.
Przez następne trzy dni Lopatka i Glass odgrywali swoje brutalne fantazje seksualne. Robert Glass torturował ją i w końcu udusił. Stało się to 15 października, gdy uprawiali seks. Jak opowiadał Glass, przed seksem Lopatka zapętliła nylonowy sznur na szyi, w trakcie aktu razem zaciskali sznur. - Nie wiem, ile razy pociągnąłem tę linę. Nie powinienem był tego robić. Nigdy nie chciałem jej zabić, ale skończyła martwa – przyznawał.
W tym czasie, mąż Sharon był zaniepokojony, że żona nie daje znaku życia. Przeszukał dom i odnalazł list, w którym jego żona napisała, że nie wróci do domu i aby „nie ścigał osoby, która jej to zrobiła”. Napisała również: „Jeśli moje ciało nigdy nie zostanie odnalezione, nie martw się, wiedz, że jestem spokojna”. Mąż zawiadomił policję. Ruszyły poszukiwania kobiety. Przejrzano zawartość jej dysku twardego w komputerze i odkryto szokujące fakty. Nikt nie podejrzewał spokojnej żony z przedmieścia o takie wyuzdanie i perwersję. Szybko odkryto treść maili z Robertem „Bobby’m” Frederickiem Glassem. Na tej podstawie ustalono adres mężczyzny. Policja ruszyła do akcji, nie wiedzieli, czy kobieta jeszcze żyje, czy już spełniło się jej pragnienie.
Płytki grób
16 października 1996 r. Sharon Lopatkę znaleziono martwą i zakopaną w płytkim grobie obok przyczepy Glassa. Wstępna sekcja zwłok wykazała, że została uduszona. Mężczyzna został aresztowany i oskarżony o morderstwo pierwszego stopnia, chociaż twierdził, że śmierć Sharon była wypadkiem, do którego doszło podczas ich brutalnych, sadomasochistycznych stosunków seksualnych.
Sprawa ta była kamieniem milowym dla organów ścigania, ponieważ po raz pierwszy podejrzany o morderstwo został aresztowany głównie na podstawie dowodów zebranych z wiadomości e-mail.
Pomimo przytłaczających dowodów, prawnik Glassa argumentował, że śmierć Lopatki była wypadkiem, do którego doszło podczas dobrowolnej sadomasochistycznej aktywności. Ostatecznie 27 stycznia 2000 roku Glass przyznał się do winy, do zabójstwa z premedytacją i został skazany na 53 miesiące więzienia. Funkcjonariusze znaleźli w jego domu materiały dotyczące seksualnego wykorzystywania dzieci, za co otrzymał dodatkowe 27 miesięcy, to były federalne zarzuty dotyczące wykorzystywania nieletnich drugiego stopnia. Oba wyroki musiał po kolei odsiedzieć.
Mężczyzna został osadzony w zakładzie karnym w Avery-Mitchell. Tam, 20 lutego 2002 roku został znaleziony martwy w swojej celi. Sekcja zwłok wykazała, że zmarł na atak serca.
Sprawa Sharon Lopatki wywołała wielką debatę publiczną wokół koncepcji „zabójstwa za obopólną zgodą” – idei, że ktoś może prawnie wyrazić zgodę na zabicie. Media żywo interesowały się tym niecodziennym tematem. Przedstawiano różne opcje wyłaniające się w tej dyskusji, wielu Amerykanów było przerażonych faktem, że Lopatka dobrowolnie zgodziła się na własne zabójstwo. Podczas gdy inni twierdzili, że powinna mieć prawo do dokonania takiego wyboru. Według wielu Glass był współczującym człowiekiem, który ulżył jej cierpieniom. Dostrzeżono także niebezpieczny problem, jaki tworzył Internet, gdzie każdy, mógł dzielić się nawet chorymi i niebezpiecznymi fantazjami i zarażać nimi innych.
Źródła:
https://www.washingtonpost.com/archive/local/1996/10/30/slain-womans-e-mail-reveals-violent-intentions/d941faa0-4d6a-4aa5-9add-bfd1813e2f9b/
https://www.nzherald.co.nz/lifestyle/as-normal-as-you-can-get-wifes-secret-double-life-led-to-her-bizarre-killing/JQW7B7OPFSXHNRCM7Y73JJSYYA/
https://www.youtube.com/watch?v=ppLZvBr4gs0
https://www.podkasty.info/katalog/podkast/7634-Podcast_NA_MARTWO/_88_Sharon_Lopatka_i_jej_internetowe_sekrety
https://vocal.media/criminal/the-tragic-story-of-sharon-lopatka
