Mądrość Ajurwedy była przekazywana słownie, aż do momentu, kiedy została spisana ponad 5 tysięcy lat temu. Najstarszymi znanymi tekstami o Ajurwedzie są Charaka Samhita, Sushruta Samhita i Ashtanga Hrudaya.
Ajurweda opisuje wpływ pięciu żywiołów – ziemi, wody, ognia, powietrza i przestrzeni – na nasz system. Sekret dobrego zdrowia leży w równowadze, a tę osiąga się żyjąc zgodnie z prawami natury. Medycyna ajurwedyjska ma wiele działów, w tym choroby wewnętrzne.
W walce z nadwagą Ajurweda poleca następujące rośliny:
Garcinia cambogia czyli tamaryndowiec malabarski to pochodząca z Indonezji roślina, której owoc wygląda jak mała dynia i ma kolor zielony do jasnożółtego. Owoce te podobno pomagają kontrolować masę ciała poprzez redukowanie uczucia głodu. W Polsce dostępny jedynie w formie sproszkowanej w suplementach diety.
Balsamowiec gugul to kwitnąca roślina, która wytwarza pachnącą żywicę zwaną gugal. Gumowatą żywica, jest zbierana z kory rośliny w procesie stukania. Rośnie od północnej Afryki do Azji Środkowej, ale najczęściej występuje w północnych Indiach. Preferuje suche i półpustynne klimaty. W Indiach i Pakistanie guggul jest uprawiany komercyjnie ponieważ jego zapach podobny jest do zapachu mirry i jest powszechnie stosowana w kadzidłach i perfumach. Doustnie dostępny w preparatach wspomagających odchudzanie. Balsamowiec jest stosowany w medycynie ajurwedyjskiej od prawie 3000 lat w celu obniżenia poziomu cholesterolu.
Gurmar to o wieloletnia drzewna winorośl rosnąca w tropikalnej Azji, Chin, Półwyspu Arabskiego, Afryki i Australii. W medycynie ajurwedyjskiej nazywany jest niszczycielem cukru. Liście i wyciągi zawierają pewne kwasy, które oddziałują z receptorami smaku na języku, aby tymczasowo tłumić smak słodyczy. Gurmar przyjmowany w postaci pastylek do ssania, płynu do płukania ust lub herbaty zmniejszają spożycie słodkich pokarmów i ogólne spożycie kalorii.
Migdałecznik chebułowiec to gatunek drzewa pochodzący z Azji. Może osiągać nawet 30 metrów wysokości, a jego owoce są gładkie, jajowate, w kolorze od pomarańczowego do brązowego. Owoce, są zbierane, gdy są jeszcze zielone, a następnie marynowane, gotowane z odrobiną cukru we własnym syropie lub stosowane w konfiturach. Owoce migdałecznika w całości można wykorzystać do przyrządzenia naparu lub nalewki. Można także je zmielić i zjeść, popijając wodą – najlepiej przed snem. Migdałecznik wpływa pozytywnie na trawienie, a w dużych ilościach może posłużyć doraźnie jako środek przeczyszczający. Uniemożliwia odkładanie tłuszczów i przyśpiesza zdolność ciała do spalania kalorii.
Kozieradka pospolita to gatunek rośliny zielnej z bobowatych. Inne nazwy zwyczajowe: fenegryka, kozioroźnik, boża trawka, a jej łacińska nazwa oznacza "greckie siano". Działa osłonowo i przeciwzapalnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego i na skórę, w związku z tym jest stosowany w chorobie wrzodowej i w stanach zapalnych skóry. Nasiona kozieradki mogą również obniżać poziom cholesterolu i cukru we krwi. Ponad to przypisuje się jej również działanie usprawniające wchłanianie pokarmów oraz regulujące wypróżnienia. Kozieradka jest dostępna w formie ziaren, grysu lub mielonej. Dodaje się ją jako przyprawę do wiele potraw szczególnie mięsnych.
