Cebula zwyczajna jest rośliną zielną jednoroczną, dwuletnią i wieloletnią. Uprawiane jest wszędzie. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Uprawia się różne odmiany cebuli, prawie we wszystkich częściach świata. Znajduje również zastosowanie jako roślina lecznicza. Surowcem zielarskim jest świeża dojrzała cebula. Suszonych cebul używa się bardzo rzadko. Ma ostry zapach oraz słodkawo-korzenny smak i drażni gruczoły łzowe. Substancje zawarte w cebuli są zbliżone do substancji czosnku. Zawiera, oprócz dwuwodoroalliny i organicznych związków siarki, glikozydy flawonowe, pektynę i glukokininy.
Substancje te działają:
- bakteriobójczo i przewbiegunkowo,
- wspomagają usuwanie pasożytów z przewodu pokarmowego,
- sprzyjają tworzeniu się i wydalaniu żółci,
- sbniżają ciśnienie krwi,
- obniżają stężenie glukozy we krwi,
- mają działanie wykrztuśne,
- wywierają korzystny wpływ na funkcjonowanie przewodu pokarmowego,
- pobudzają apetyt i wspomagają trawienie, osłabiają napięcie jelit,
- wzmacniają tkankę łączną, wpływają na stan włosów, paznokci.
Cebulę podaje się wewnętrznie w różnych formach podobnie jak czosnek. W medycynie ludowej stosuje się cebulę zewnętrznie przeciw wszelkim ropnym chorobom skóry a sok z cebuli wpuszczony do nosa hamuje katar. Miazga ze świeżej cebuli i sok leczą rany, oparzenia, odmrożenia, owrzodzenia, urazy, gościec, wysypki, odciski, brodawki, piegi, trądzik skóry twarzy.
Sok, najlepiej z miodem, pije się przy suchym kaszlu, zapaleniu oskrzeli. Miazga z tartej cebuli i tartych jabłek zalecana jest w stwardnieniu (starczym) naczyń mózgu.
Należy pamiętać, że jej nadużywanie może okazać się szkodliwe w przypadkach ciężkich chorób nerek, wątroby, żołądka i serca.
Zawiera związki siarki, fosforu, magnezu, cynku, krzemu, cenny zespół witamin A,B,C,PP,K i bogaty asortyment związków mineralnych, wzmacniających ogólną odporność organizmu na infekcje i choroby. Zawarta w cebuli miedź potrzebna jest organizmowi do regeneracji tkanki płucnej, zaś obecność żelaza i wapnia odgrywa ważną rolę w tworzeniu krwinek czerwonych (hemoglobiny) i tkanki kostnej. Obecność lotnych olejków eterycznych zawierających związki siarki, odpowiedzialna jest za jej drażniące i bakteriobójcze działanie. Organiczne związki siarki wzmacniają strukturę kolagenu paznokci i włosów, zaś obecność fosforu i znikome ilości lecytyny przyczyniają się szczególnie do sprawnego funkcjonowania szarych komórek mózgu. Zawartość krzemu i wapnia koniecznego do budowy i wzmocnienia kości sprawia, że cebula jest szczególnie polecana jako pożywienie dla młodzieży i starszych osób - dotkniętych osteoporozą. Dzięki siarce, potasowi i jodowi cebula ma właściwości detoksykacyjne i antyinfekcyjne. Także jej działanie moczopędne zostało potwierdzone badaniami. Zawarte w cebuli glikozydy flawonowe, glukoza i inne związki organiczne oraz witaminy z grupy B, a także witaminy E, PP i niewielkie ilości witaminy C, odgrywają w procesach metabolicznych naszego organizmu poważną rolę. Zespół tych związków działa też żółciopędnie i żółciotwórczo, pobudza apetyt, wywiera korzystny wpływ na cały układ trawienny. Działa też wiatropędnie, ale nie wiatrotwórczo. Zaleca się spożywanie cebuli chorym na marskość wątroby oraz ludziom otyłym. Najzdrowsza i najlepiej tolerowana przez organizm człowieka jest cebula surowa, dokładnie przeżuta. Nie zaleca się do surówek z dodatkiem cebuli dodawać octu, ponieważ kwas octowy utrudnia jej trawienie. Dla tych, których drażni zapach czosnku i cebuli, proponuję żucie ziaren palonej kawy lub lepiej zielonej naci pietruszki, selera.
Przepisy
Miazga do okładów
Świeżą cebulę utrzeć na bardzo drobnej tartce lub zemleć w maszynce. Otrzymaną masę rozsmarować na gazie i przykładać na miejsca objęte bólem reumatycznym. Cebula powoduje miejscowe zaczerwienienie skóry. Uwaga - w trudno gojących się ranach, czyrakach, ropniach, owrzodzeniach itp. aby uniknąć dodatkowego zaczerwienienia skóry, stosujemy okłady z cebuli gotowanej lub upieczonej w piecyku. Traci ona w tej postaci swoje właściwości wywoływania przekrwienia skóry, zachowuje natomiast w pełnej sile działanie bakteriobójcze.
Syrop z cebuli
Dobrze utartą cebulę wymieszać z miodem lub syropem w równych częściach, podgrzać i wycisnąć przez płótno. Pić po łyżce stołowej 3-5 razy dziennie, dzieci po łyżeczce do herbaty.
Sok z cebuli
-
Dobrze posiekaną cebulę posypać cukrem, pozostawić w ciepłym miejscu na kilka godzin, wycisnąć sok przez płótno. Pić 2-4 razy dziennie po łyżeczce.
Katar -
Przy stanach grypowych, tampony z gazy lub waty, z tartą cebulą wkłada się w nozdrza na 15 min rano, w południe i wieczorem.
Przepis dla panów z łysiną -
Tłumacząc treść starych zaleceń na język współczesny, należy wcierać sok z cebuli w miejsca łysienia. Podobno sprzyja porostowi włosów a nawet brody. -
Ludzie chorujący na wątrobę, woreczek żółciowy nie powinni spożywać cebuli na surowo lub mocno zrumienionej na tłuszczu, bowiem jako ciężkostrawna-powoduje wzdęcia. W tym wypadku można jeść cebulę duszoną z niewielkim dodatkiem tłuszczu lub gotowaną z jarzynami.
Andrzej Janus
Autor jest lekarzem, absolwentem WAM. Jak mówi o sobie:w 2001r zaprzestałem wykonywania zawodu lekarza medycyny akademickiej i całkowicie poświęciłem się medycynie naturalnej. Obecnie moja praca polega na przekazywaniu ludziom swojej wiedzy, wdrażaniu w życie zasad szeroko rozumianej profilaktyki oraz przywracaniu równowagi w wewnętrznym środowisku organizmu.
