Odchudzanie i dyskryminacja kobiet

Gareth R. Dutton wraz z zespołem zaprosili 442 lekarzy do wypełnienia internetowej ankiety. Kompletne kwestionariusze otrzymali od 108 z nich, gdzie 76% stanowili mężczyźni. Pytania dotyczyły pacjentów z otyłością pierwszego stopnia, których BMI (Body Mass Index) wynosiło 33 kg/m².

Lekarze czytali o dwóch przypadkach, które nie różniły się niczym oprócz płci. Oczywiście dla nadania całości realizmu kobieta było nieco niższa i lżejsza od mężczyzny, ale wskaźnik masy ciała obojga pacjentów był identyczny. Ankietowani mieli odpowiedzieć na pytania dotyczące tego, czy pacjenci powinni podjąć działania mające na celu zrzucenie wagi oraz jaka byłaby ich idealna masa ciała, masa ciała w porządku lub masa ciała „do przyjęcia”.

W przypadku decyzji o podjęciu walki z nadwagą płeć pacjenta nie miała znaczenia. Zaczynała odgrywać istotną role podczas rozpatrywania ile pacjent powinien zrzucić…

Po przeanalizowaniu wyników okazało się, że idealne BMI podawane przez lekarzy dla kobiety wynosiło średnio 22,04 kg/m², podczas gdy mężczyźni mieli osiągnąć tylko 25,21 kg/m². Oznacza to, że kobiety aby osiągnąć idealną masę ciała powinny zrzucić około 30% masy, a mężczyźni zaledwie 25%. Ta sama tendencja została zaobserwowana przy pozostałych dwóch granicach wagowych – tej, która nie jest idealną ale jeszcze w porządku oraz tej „do przyjęcia”.

Wśród ankietowanych lekarzy były również kobiety, więc badacze pozwolili sobie na porównanie ich wyników, mimo znacznej przewagi panów. Okazało się, że lekarze płci żeńskiej znacznie mniej surowo podchodzą do kwestii zrzucania zbędnych kilogramów przez pacjentów, a ich zalecenia wydają się bardziej sprawiedliwe – różnica w zaleceniach co do średniej idealnej masy ciała była jedynie o 3% wyższa dla kobiet, a w przypadku masy akceptowalnej mężczyźni musieliby zrzucić o 1% kg więcej niż kobiety.

Badacze tłumaczą tą międzypłciową różnicę w lekarskich zaleceniach tym, że kobiety częściej starają się zrzucić parę kilo, więc wiedzą jak ciężko to zrobić. Dzięki temu wyznaczają swoim pacjentom bardziej osiągalne cele. Ta część badania wymaga jednak replikacji aby móc jednoznacznie rozstrzygnąć przyczynę takiego stanu rzeczy.

BMI nie jest najdokładniejszym wskaźnikiem nadwagi czy otyłości, ale biorąc pod uwagę fakt, że lekarze jedynie czytali o pacjentach, których różniła tylko płeć, zalecana ilość kilogramów do zrzucenia nie powinna się różnić. Z jakiegoś jednak powodu uznawali, że kobieta powinna schudnąć więcej.