Badacze odkryli, że tzw. geny sprzężone są aktywne u dzieci tylko wtedy, gdy pochodzą od matki. Te od ojca nie zostają aktywowane. Te geny są niezbędne do prawidłowego rozwoju płodu. Po raz pierwszy zaobserwowano to w badaniach z 1984 roku na Uniwersytecie Cambridge, gdzie zostały wyhodowane szczury z tylko męskimi lub tylko żeńskimi genami, aby ustalić, jak bardzo każdy z zestawów genów jest ważny dla rozwoju zarodka. Wszystkie zarodki umarły, co doprowadziło do wniosku, że geny matki są niezbędne do rozwoju zarodka, podczas gdy geny ojcowskie są ważne dla wzrostu tkanek.
Naukowcy chcieli się dowiedzieć, jak ważne te komórki są dla późniejszych stadiów rozwoju. Znaleźli sposób, by utrzymać zmodyfikowane zarodki przy życiu poprzez utrzymywanie komórek zarodka i zarządzanie innymi komórkami. Szczury z matczynymi genami miały duże głowy i drobne tułowia, podczas gdy szczury z dominującymi genami ojcowskimi miały małe mózgi i duże tułowia. W ten sposób naukowcom udało się wywnioskować, że geny matczyne bądź ojcowskie były obecne jedynie w sześciu regionach mózgu szczurów odpowiedzialnych za różne funkcje kognitywne.
Komórki ojcowskie częściej osiadają w podwzgórzu, ciele migdałowatym, polu przedwzrokowym i septum. Te części mózgu są odpowiedzialny za nasz intynkt samozachowawczy, a także kontrolują nasz popęd seksualny, głód i agresję. Jednak w korze mózgu, odpowiedzialnej za wysoko kognitywne funkcje jak inteligencja czy myśli, znaleziono jedynie matczyne komórki.
Dlatego też naukowcy tacy jak Robert Lehrke wywnioskował, że dzieci otrzymują swoją inteligencję z chromosomu X, który najczęściej zostaje przekazywany przez matkę. Badacze z Uniwersytetu w Ulm w Niemczech odkryli, że uszkodzenia mózgu i problemy z kognitywnymi funkcjami są powiązane z chromosomem X, dlatego też mężczyzn częściej dotyka ten problem. Jeszcze bardziej przekonujące wyniki pochodzą wydziału zdrowia i spraw społecznych Rady Badań Medycznych w Glasgow. Każdego roku przeprowadził on wywiady wśród ludzi między 14 a 22 rokiem życia z następującym efektem: najważniejszym czynnikiem inteligencji jest rzeczywiście IQ matki.
Lecz mamy odgrywają także inną ważną rolę w naszym rozwoju. Poprzez przywiązanie emocjonalne uczymy się, jak radzić sobie ze skomplikowanymi zadaniami i przeszkodami, jak potwierdza Uniwersytet w Minnesocie. Zachęta ze strony matki powoduje, że dzieci wychodzą, uczą się i myślą, jak samodzielnie robić rzeczy. Pewne części mózgu mogą się w pełni rozwinąć jedynie wtedy, gdy ukształtowana jest emocjonalna więź między dzieckiem a matką, uwzględniając badania Uniwersytetu w Waszyngtonie. Podczas trwających siedem lat badań, naukowcy odkryli, że dzieci kochających matek mają o 10% większy hipokamp w wieku 13 lat niż dzieci chłodnych matek.
Ponieważ nasi rodzice przekazują nam ponad 50% naszej inteligencji, resztę zdobywamy poprzez środowisko i interakcje z innymi ludźmi. Aby pokonać nawet najmniejszy problem, nasz mózg musi pracować w całości. To oznacza, że do bycia inteligentnym nie wystarcza sama inteligencja, lecz również emocje i elokwencja. Cechy, które zostały nam przekazane przez naszych ojców. Nawet jeśli dziecko odziedziczyło wysokie IQ, musi być stale uczone, zachęcane i motywowane.
źróło https://www.apost.com/pl/blog/czy-wiedzialesas-ze-dziedziczymy-swoja-inteligencje-po-naszych-mamach/1314/?rd=n&sl=1
