Leworęczność (dawniej właśnie mańkuctwo) to odwrócona w stosunku do większości ludzi funkcjonalność prawej i lewej ręki. Około 8–15% ludności jest leworęczna. Osoby leworęczne w odróżnieniu od praworęcznych, piszą, jedzą i wykonują większość czynności wymagających dużej precyzji ruchów za pomocą ręki lewej.
Leworęczność wynika z silniejszego rozwoju prawej półkuli mózgu, co objawia się nie tylko w częstszym używaniu lewej ręki, lecz także w lepszym i sprawniejszym funkcjonowaniu całej lewej strony ciała. Tendencja do leworęczności pojawia się w niemowlęctwie i utrwala do około 2 roku życia.
W tańcu i niektórych dyscyplinach sportowych (np. w gimnastyce i łyżwiarstwie) leworęczność, ze względu na częste połączenie z lewonożnością, bywa połączona z prawoskrętnością, czyli wszelkie obroty i ewolucje wykonywane są łatwiej w stronę odwrotną, niż w przypadku większości osób. Największa liczba osób leworęcznych występuje wśród Eskimosów i Żydów (20%). Najmniejszy odsetek występuje w Chinach i Japonii (zaledwie 3%).
Od 1992 roku leworęczni obchodzą 13 sierpnia swoje święto – Międzynarodowy Dzień Osób Leworęcznych.
Samo słowo "mańka" oznaczalo w staropolszczyźnie lewą rękę. Stąd własnie mańkuty - czyli osoby używające lewej ręki zamiast prawej. Bywali biegli rębacze, którzy podczas boju przerzucali szablę z ręki prawej do lewej dla zadania niespodziewanego ciosu. Stąd wzięło sie powiedzenie "zażyć kogoś z lewej mańki", czyli chytrze, podstępnie.
Generalnie życie leworęcznych nie jest łatwe, bo zdecydowana większość przedmiotów dostosowana jest do potrzeb praworęcznych. Z czym mają największe problemy? Zobaczcie!
