"Rezultaty naszych badań nie budzą najmniejszej wątpliwości. Potwierdzają słuszność przysłowia +pieniądze szczęścia nie dają, ale pomagają żyć+" - podkreśla szef ekipy badawczej, profesor Iochanan Stasman.
Naukowcy zbadali pod jego kierunkiem wpływ sytuacji ekonomicznej na długość życia 1.900 mieszkańców Jerozolimy, urodzonych w latach 1920-1921.
71 proc. osób dobrze sytuowanych, które w chwili rozpoczynania badań przed 15 laty cieszyły się dobrym zdrowiem i miały po 70 lat, mogło we wtorek wysłuchać sprawozdania dr. Stasmana na temat badań przeprowadzonych przez jego ekipę. Tymczasem tego dnia dożyło tylko 59 proc. osób, których sytuacja ekonomiczna była trudna lub bardzo trudna.
Ekipa dr. Stasmana, w skład której wchodzą Joram Maarawi, Jeremy Jacobs i Robert Hamerman-Rosenberg, badała też, jak status ekonomiczny wpływał na stan psychiki obserwowanych osób.
Na samotność w chwili osiągnięcia 77. roku życia narzekało tylko 29 proc. spośród osób zadowolonych ze swej sytuacji ekonomicznej. Tymczasem wśród osób w tym samym wieku, które z trudem wiązały koniec z końcem, poczucie dotkliwej samotności miało 61 proc. U 70 proc. osób z tej grupy stwierdzono też objawy upośledzenia pracy umysłu związanego z wiekiem (np. utrata pamięci), występujące w różnym stopniu. Wśród osób zamożnych stwierdzono tylko 25 proc. takich przypadków.
Raport z wyników badań ekipy dr. Stasmana wskazuje również na ścisły związek częstotliwości występowania objawów reumatyzmu, bólu pleców i upośledzenia wzroku oraz innych zaburzeń ze statusem materialnym ludzi starych. IK
