W tym artykule przedstawiamy 10 najważniejszych idei na temat życia po życiu, zaczerpniętych z książki „Una vida infinita” („Życie wieczne”) Joaquína Cámary, hiszpańskiego psychologa i psychoterapeuty.
Joaquín Cámara jest również wydawcą portalu Circulo de Buscueda, który opisuje zjawiska nadprzyrodzone i zajmuje się tematami związanymi z życiem po śmierci.
1. ŚMIERĆ NIE ISTNIEJE
Przez dziesięciolecia naukowcy z uniwersytetów i szpitali na całym świecie badali istnienie życia po śmierci, dochodząc do tego samego wniosku: po śmierci fizycznej wciąż żyjemy i jesteśmy świadomi. Niektóre z najistotniejszych badań zostały przeprowadzone przez Raymonda Moody'ego z Georgia State Hospital. Moody współpracował z University of Southampton oraz z 15 szpitalami w Wielkiej Brytanii, Austrii i Stanach Zjednoczonych. Inne badania dające podobne wnioski były prowadzone przez Pima Van Lommel w 10 holenderskich szpitalach.
2. PIERWSZE MIEJSCE, NA KTÓRE TRAFIAMY PO ŚMIECI, TO PLAN ASTRALNY
Istnieją różne płaszczyzny istnienia. W tej chwili jesteśmy na planie fizycznym, ale po śmierci wchodzimy do następnego, zwanego planem astralnym. To miejsce jest najbliższe fizycznemu i w rzeczywistości dzielimy dużą część miejsc w nakładający się sposób, tylko w różnych wibracjach. Osoba na płaszczyźnie astralnej zachowuje na początku te same myśli, wiedzę i emocje, które posiadała, kiedy była fizycznie żywa, ale wszelkie inwalidztwo lub ból fizyczny znika.
3. SŁYNNY TUNEL ŚWIATŁA JEST BRAMĄ DOSTĘPU DO DUCHOWEGO ŚWIATA
Po spędzeniu czasu na płaszczyźnie astralnej człowiek odrywa się od wszelkich negatywnych myśli lub emocji i wstępuje do następnego miejsca istnienia zwanego płaszczyzną mentalną lub światem duchowym. Ta zmiana miejsca odbywa się przez tunel światła, przez który jest przenoszony z jednego miejsca do drugiego. Ci, którzy opowiadają o tym doświadczeniu, zapewniają, że jest to coś cudownego, pełnego kochającej energii i spokoju.
4. DUCHOWY ŚWIAT JEST TAM, SKĄD POCHODZIMY
Zanim urodziliśmy się w tym świecie fizycznym, istnieliśmy już w świecie duchowym. Dlatego śmierć jest tak naprawdę powrotem do domu, skąd przybyliśmy. Pobyt tu będzie zależeć od kilku czynników, ale średnio żyjemy od sześćdziesięciu do osiemdziesięciu lat.
5. UMARLI MOGĄ MIEĆ Z NAMI KONTAKT
Płaszczyzny fizyczne i astralne są ściśle powiązane, dzieląc nawet te same miejsca. Ten fakt umożliwia częste nawiązywanie kontaktów między bezcielesnymi osobami przebywającymi w astralu a ich bliskimi, którzy kontynuują życie na Ziemi. Kiedy osoba zbliża się do świata duchowego, kontakty są rzadsze, ale nadal są możliwe.
6. WSZYSCY MAMY DUCHOWEGO PRZEWODNIKA
Każdy z nas ma opiekuna, który chroni nas w jak największym stopniu i inspiruje. Ta istota, zwana Przewodnikiem Duchowym lub Aniołem Stróżem, będzie nam towarzyszyć przez całe życie na Ziemi, a nawet podczas naszego pobytu na wyższych płaszczyznach.
7. WSZYSCY MAMY DUCHOWĄ RODZINĘ
Tak jak mamy rodzinę na Ziemi, mamy ją także w świecie duchowym. Nie są to zawsze ci sami ludzie, którzy teraz są naszą rodziną, (chociaż niektórzy członkowie mogą się pokrywać). Reinkarnując się, pojawiamy się w życiu każdego z naszej duchowej rodziny.
8. ZAPLANOWALIŚMY NASZE AKTUALNE ŻYCIE
Ze świata duchowego planujemy ważne wydarzenia, które będą miały miejsce w naszym następnym życiu fizycznym. Z pomocą Mistrzów i Mędrców wybieramy dużą część szczegółów i doświadczeń, których musimy doświadczyć na Ziemi. Niektóre z tych decyzji podejmujemy całkowicie swobodnie, podczas gdy inne mogą zostać narzucone w celu spełnienia nagromadzonej karmy.
9. WSZYSTKO, CO NAM SIĘ PRZYTRAFIA, MA KONKRETNY POWÓD
W tym fizycznym życiu nie ma praktycznie nic ważnego, co nie zostało zaplanowane przez nas, gdy byliśmy w świecie duchowym. Dlatego wszystkie zdarzenia, które nam się tutaj przytrafiają, mają powód, głęboki sens duchowy, który często pozostaje niezauważony, gdy jesteśmy w ciele fizycznym.
10. NASZA PRACA NA ZIEMI SKŁADA SIĘ Z NAUKI I ROZWÓJ
Wszyscy postanowiliśmy odrodzić się w tym fizycznym życiu w jednym celu: uczyć się poprzez doświadczenia na Ziemi i ewoluować jako dusze dzięki tym naukom. W miarę rozwoju duszy doświadczenia będą trudniejsze, ale także nauka i ewolucja będą większe. Śmierć jest bardzo potrzebna, aby dokładnie zrozumieć prawdziwe znaczenie życia fizycznego, którego doświadczamy.
