W buddyzmie tybetańskim, bransoletki z czerwonego sznurka są noszone w celu „przywrócenia naturalnego porządku rzeczy”. Mnich, który prowadzi ceremonię, zawiązuje czerwone sznury na nadgarstkach uczestników, aby ciało i dusza były ze sobą trwale połączone.
Rytuał oczyszczania w świątyni Angkor Wat w Kambodży
Czerwoną bransoletkę należy nosić na lewej ręce, ponieważ jest ona uważana za stronę łączącą ciało i duszę. Dzięki bransoletce możemy uzyskać połączenie z ochronnymi energiami wszechświata.
Nie tylko też jesteśmy chronieni, ale jednocześnie będziemy przyciągać do naszego życia tylko pozytywne rzeczy, eliminując i odrzucając wszelką negatywną energię. Węzły są wiązane poprzez recytowanie mantr. Uzdrawiające energie obudzone dźwiękiem mantry są nieodłącznie związane z tym rytuałem. W tradycji buddyjskiej mantry są głosem boskości, dają siłę do korzystania z mocy znajdującej się w naszych umysłach.
Bransoletka z czerwonej nici obecna jest w różnych kulturach. W judaizmie czerwona nić jest narzędziem ochronnym, jest też noszona na lewej ręce, ponieważ ta część ciała jest tym, co kojarzy się z „odbieraniem”, w ten sposób nosząc ją na lewym nadgarstku chronimy nasze pole energetyczne przed odbieraniem złych wibracji i energii.
W Japonii istnieje legenda, która mówi, że odkąd się urodziliśmy, nasz mały palec jest połączony z palcem naszej bratniej duszy poprzez czerwoną nić, która przez całe życie kieruje naszymi krokami, abyśmy znaleźli towarzysza, z którym będziemy się uczyć i rozwijać. Ta nić łączy nas także ze wszystkimi ludźmi, którzy są nam przeznaczeni na naszej drodze, i którzy będą częścią naszego rozwoju. Nie oznacza to jednak, że wszyscy będą ludźmi dobrymi.
Buddyjscy mnisi używają nie tylko czerwonego koloru. Często do czerwonej nici dodawana jest nić pomarańczowa.
W buddyzmie pomarańczowy reprezentuje kolor oświecenia. To kolor o najwyższym stopniu doskonałości. Przypisuje się mu właściwości sprzyjające koncentracji umysłowej. Z tego powodu mnisi buddyjscy noszą stroje w pomarańczowym kolorze, bo to ma ułatwić im oderwanie się od ziemskich namiętności. Noszenie nici w tym kolorze na nadgarstku ma zapewnić warunki do duchowego rozwoju.
W Chinach kolor pomarańczowy znajduje się pomiędzy żółtym, kolorem doskonałości, a czerwonym, kolorem szczęścia.
W języku chińskim słowo „pomarańczowy” ma taki sam dźwięk jak „modlitwa o szczęście” i kolor ten jest uważany za wróżbę. Ale ma też swoje własne i fundamentalne znaczenie: jest kolorem przemiany. Żaden inny kolor nie symbolizuje transformacji lepiej niż pomarańczowy.
