Informacje, które mamy obecnie na temat świata duchowego i jego funkcjonowania, pochodzą z dokładnych badań przeprowadzanych przez psychiatrów, psychologów i naukowców z różnych dziedzin od dziesięcioleci. Badania te polegają głównie na przeprowadzaniu regresji poprzez hipnozę do przeszłych żyć i świata duchowego, aby można było uzyskać dokładne informacje o tym, czego doświadczają ludzie, a następnie skonfrontować to z innymi pacjentami z całego świata, analizując podobieństwa i różnice, tworząc w ten sposób teoretyczne ramy, które pokazują nam tak dokładnie, jak to możliwe, jakie jest życie po śmierci fizycznej.
Oczywiście, zwierzęta nie mogą być poddane regresywnej hipnozie, nie ma więc mowy,aby poznać z pierwszej ręki ich doświadczenia po śmierci, ale wielu pacjentów rozmawiało o życiu zwierząt w świecie duchowym podczas ich własnej regresji. I to pomogło nam rozwiązać niektóre zasadnicze wątpliwości dotyczące życia zwierząt po śmierci.
Czy zwierzęta mają dusze?
Tak, wszystkie żywe istoty w naturze mają duszę, boską iskrę, która umożliwia im życie. Jednak nie wszystkie dusze są takie same. Im więcej istota ma inteligencji i emocji, tym bardziej rozwinięta jest jej dusza. Doprowadziło nas to do zrozumienia, że istota ludzka ma najbardziej rozwiniętą duszę natury fizycznej, duszę innej jakości niż dusza innych żywych istot. Gdy schodzimy w dół na skali zwierząt i warzyw, dusza charakterystyczna dla każdego gatunku odróżnia się od siebie.
Jest to bardzo łatwe do zrozumienia dla tych, którzy mają zwierzęta domowe, takie jak koty i psy. Kiedy spędzamy z nimi czas, łatwo zdajemy sobie sprawę z ich poziomu inteligencji, ich zdolności do doświadczania uczuć, a nawet empatii. Ich dusze zwierzęce przeszły większą ewolucję niż dusze innych zwierząt, takich jak na przykład ptaki lub zwierzęta hodowlane, które również mają duszę, ale na poziomie mniej rozwiniętym niż u psów, kotów lub naczelnych.
Dlatego, podsumowując, możemy jasno stwierdzić, że wszystkie żyjące istoty mają duszę, ale dusza ta różni się między gatunkami, każda z własną linią ewolucyjną.
Czy my, ludzie, możemy reinkarnować się jako zwierzęta?
Nie. Planem każdej duszy jest zawsze ewolucja, w żadnym wypadku regresja ewolucyjna nie jest możliwa. Dusze ludzi mają własną linię ewolucyjną, a to oznacza, że w każdej reinkarnacji powracamy jako ludzie. Istnieją religie takie jak buddyjska, w których stwierdza się, że jeśli człowiek zachowuje się bardzo źle podczas swojego życia fizycznego, jako kara karmiczna odrodzi się w zwierzęciu; jest to używane w tej religii jako sposób na zmuszenie jej wiernych, trik, aby poprzez strach mogli prowadzić moralnie dobre życie. Jest to jednak tylko dogmat religijny bez prawdziwej ważności. Wszystkie religie stosują strategie strachu, aby ich wierni przestrzegali norm, które im narzucają; na przykład w katolicyzmie mówi się o piekle jako metodzie kary, pomimo braku dowodów wskazujących na to, że istnieje coś takiego takiego jak piekło.
Dusze ludzi są indywidualne i niepowtarzalne, także dusze zwierząt?
Nie. Zwierzęta mają dusze grupowe. Przyjrzyjmy się bliżej przykładowi odnoszącemu się do psów (to samo dotyczy innych zwierząt). W świecie duchów istnieje ogromna dusza odpowiadająca linii ewolucyjnej psów. Ta ogromna dusza jest jedna. Aby ta „psia” dusza mogła się uczyć i ewoluować, reinkarnuje się na płaszczyźnie fizycznej. Aby to zrobić, bierze część tej dużej i zbiorowej duszy i wchodzi do embrionu psa, aby po urodzeniu ten fizyczny pies miał część duszy grupowej swojego gatunku. Dzięki temu wszystko, czego pies się uczy, jest odbierane przez tę wielką duszę, wpływając na zestaw wszystkich innych psów.
Kiedy widzisz swojego psa, możesz zauważyć, że ma on duszę i osobowość odmienną od innych psów, i to prawda, bo na tej płaszczyźnie fizycznej twój pies jest „indywidualny” i wyjątkowy pod każdym względem. Kiedy pies umiera, jego dusza (wciąż „indywidualna”) przechodzi na plan astralny i pozostaje tam przez pewien czas. To wyjaśnia, dlaczego pacjenci w stanie regresywnej hipnozy mówią o tym, że widzieli swojego psa na płaszczyźnie astralnej, to wyjaśnia także, dlaczego są opiekunowie, którzy po śmierci swojego zwierzaka nadal czują się z nimi blisko.
Po pewnym czasie na płaszczyźnie astralnej pies odchodzi stamtąd i są duchy odpowiedzialne za przyjmowanie zwierząt po ich fizycznej śmierci. Opiekują się nim przez niezbędny czas na płaszczyźnie astralnej, a następnie towarzyszą im w świecie duchowym.
Joaquín Cámara https://www.triom.es/donde-van-los-animales-cuando-mueren/
