Historia znaków Zodiaku sięga tysiącleci. Trzeba wrócić do czasów, gdy na podstawie ruchu gwiazd przepowiadano nie tylko pogodę, ale również przyszłość. Uważa się, że znaki Zodiaku pochodzą z Babilonii i Egiptu, aczkolwiek już wcześniej miały być używane w Indiach i Chinach. Babilończycy, którzy byli biegli w astronomii, obserwowali ciała niebieskie w celu przepowiadania przyszłości. Sporządzali szczegółowe tabele, na podstawie których formułowali prognozy o przyszłych wydarzeniach czy losach poszczególnych jednostek. Wielokrotnie decyzje polityczne były podejmowane dopiero na podstawie przewidywań astrologów. W każdej babilońskiej świątyni było obserwatorium astronomiczne.
Same znaki związane są z czterema żywiołami – ogniem, wodą, powietrzem i ziemią. Są powiązane z ruchem Ziemi i jej pozycją wobec Słońca i innych planet, co ma mieć wpływ na charakter ludzi urodzonych w poszczególnych okresach.
Znaki związane z powietrzem i wiatrem to Bliźnięta, Wodnik i Waga. Maja skłonność, jak wiatr – do wolności i nie przywiązywania się do miejsca na Ziemi. Ich amuletem jest oko proroka, które ma ich chronić w każdym miejscu podczas ich wędrówek.
Bo amulet z symbolem oka chroni przed złym spojrzeniem, a więc jego właściciel jest odporny na zło i zawiść innych ludzi. Słowo „Nazar”, bo tak w oryginale nazywa się oko proroka, pochodzi od arabskiego słowa – widzenie.
Wiara w cudowna moc oka proroka pochodzi jeszcze z Egiptu, z którego talizman dotarł w rejon Morza Śródziemnego, Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej. Do dziś Nazar jest popularny w Turcji, Syrii, Libanie, Egipcie, Armenii, Iranie, Afganistanie, Grecji, na Cyprze i w Azerbejdżanie. Ludzie wieszają go w samochodach, noszą przypięty do ubrania, zawieszają na drzwiach w swoich domach. Kolory użyte w amulecie też mają znaczenie. Biel to symbol szczerych intencji, chroni przed urokiem, niebieski dodaje siły i wzmacnia, a granatowy chroni przed nieżyczliwością. Czerń jest łącznikiem między mocą tych barw.
