Naszym ostatecznym celem jest pełne uświadomienie sobie własnego istnienia, zrozumienie siebie i wieczny spokój i szczęście, którego doznamy przez ostateczne oświecenie. Wtedy powrót na Ziemię już nam nie będzie potrzebny.
Problem polega na tym, że będąc ludźmi, żyjemy w określonym czasie, wyznaczonym ziemskim kalendarzem, ziemskimi godzinami i minutami. I ten czas wyznacza granicę naszego sposobu myślenia, większość z nas nie umie sięgać do nieskończoności. Wielu z was słyszało zapewne określenia – młoda dusza, stara dusza? One nie mają związku z fizycznym, ziemskim wiekiem. Ewolucja duszy zachodzi przez kilka czy kilkanaście żyć człowieka, wymaga reinkarnacji, aby pracować nad różnymi aspektami naszej istoty.
Trzeba zrozumieć, że dusza jest transcendentna, wykracza poza nasze fizyczne formy, tak więc myślenie o niej w naszych kategoriach czasowych jest kompletnie pozbawione sensu.
Przechodzimy często kryzysy, cierpimy ból fizyczny i psychiczny. Po co nam takie bolesne doświadczenia? - pytamy. Prowadzą nas one do podejmowania ważnych decyzji, „rachunku sumienia” i wzywają do odkrycia naszych wewnętrznych zasobów. Dlaczego tego bólu doświadczamy na Ziemi? Bo tam, w świecie astralnym nie możemy zdobywać podobnych doświadczeń. Tam nie ma bólu i cierpienia, trudnych decyzji, a tylko to może prowadzić nas do ewolucji – twierdzą ci, którzy zajmują się życiem po życiu.
To bycie człowiekiem daje nam doświadczenia i wymusza wybory. W ten sposób dowiadujemy się, kim jesteśmy i pozwala na rozwój.
I choć nie znamy naszych poprzednich wcieleń, to jednak badacze tacy, jak Joaquín Cámara czy Michael Newton sięgając u swoich pacjentów do regresji poprzednich wcieleń, opisują swoje teorie dotyczące ewolucji naszych dusz podczas ich ziemskich wędrówek.
„ Według Newtona w świecie duchowym nie ma hierarchii, jaką znamy tutaj (w sensie autorytetu). Według jego pacjentów istnieje struktura, ale mieszcząca się w wartościach współczucia, harmonii, etyki, moralności, łagodności, tolerancji, cierpliwości i absolutnej miłości. Rozwój każdej duszy osiąga się poprzez przyjęcie odpowiedzialności osobistej, a nie przez osiągnięcia wyższego statusu. Dusze nie są zmuszane do inkarnacji ani do uczestniczenia w zajęciach grupowych lub określonych formacjach, jeśli tego nie chcą. Jeśli chcesz chwilę samotności, masz ją. Jeśli nie chcą iść do przodu, nikt ich do tego nie zmusza. Po śmierci możemy nawet pozostać na planie astralnym, zamiast wracać do świata duchów. Postawa przewodników duchowych jest zawsze związana z szacunkiem dla decyzji dusz. - pisze Joaquín Cámara w swoim artykule „Życie między życiami - gdzie wędrujemy po śmierci? Teoria Michaela Newtona”.
Sam Newton w książkach „Journey of Souls: Case Studies of Life Between Lives - Journey of Souls: Life Between Lives Studies” czy „Destiny of Souls” pisze zarówno o wędrówce dusz, oraz o tym, że dusze między wcieleniami istnieją w postaci światła i że każda dusza emanuje określonym kolorem ze spektrum, które wskazuje na jej aktualny poziom świadomości. Widmo zaczyna się w kolorze białym, ale potem przechodzi przez czerwony, żółty, zielony, niebieski, aż po głęboki fiolet. Od niskiej do wysokiej częstotliwości. Mniej rozwinięte dusze, „pisklęta”, mają różowy odcień. Starsze dusze, zbliżające się do końca całego cyklu reinkarnacji, mają niebieskawy odcień. Chociaż widmo jest kontinuum, dr Newton uważa, że można je podzielić na pięć odrębnych etapów lub poziomów ewolucji:
Etap 1: Dusza NIEMOWLĘCA
Etap 2: Dusza DZIECKA
Etap 3: MŁODA dusza
Etap 4: DOJRZAŁA dusza
Etap 5: STARA dusza
Każdy z tych pięciu poziomów odpowiada określonemu poziomowi rozwoju zdolności i samoświadomości w duszy indywidualnej. Gdy dusza przechodzi przez każdy etap, skupienie się zmienia, zdobywa się więcej doświadczenia i rozszerza się świadomość.
Można też rozpoznać na jakim etapie rozwoju duszy jesteśmy wedle opracowanych poniżej kryteriów:
Dusza NIEMOWLĘCA skupia się na przetrwaniu, fizyczności, śmiertelności.
Dusza DZIECKA troszczy się o zasady, role w życiu. Jej sfery zainteresowania to prawo i porządek, zbrodnia i kara, świadomość społeczna.
MŁODA dusza kocha bycie wolnym, niezależność, lubi samodoskonalenie, osobiste spełnienie, wolną wolę.
DOJRZAŁA dusza dba o współistnienie z innymi, o relacje, emanuje empatią, intymnością, samoświadomością.
STARA Dusza wie, że jest częścią wszystkiego. Charakteryzuje się brakiem przywiązań, dzieli z innymi mądrą radą, duchową świadomością.
Jak twierdzą badacze, świat jest w tej chwili zdominowane przez MŁODE dusze, których głównym celem jest samorozwój. Ale oczywiście w całej populacji są ludzie na różnych poziomach rozwoju duszy.
Po co nam ta podróż?
- Wszyscy postanowiliśmy odrodzić się w tym fizycznym życiu w jednym celu: uczyć się poprzez doświadczenia na Ziemi i ewoluować jako dusze dzięki tym naukom. W miarę rozwoju duszy doświadczenia będą trudniejsze, ale także nauka i ewolucja będą większe. Śmierć jest bardzo potrzebna, aby dokładnie zrozumieć prawdziwe znaczenie życia fizycznego, którego doświadczamy. - odpowiada Joaquín Cámara w artykule „Śmierć nie istnieje - 10 fundamentalnych praw życia po życiu”.
