Rozsypana sól zwiastuje pecha praktycznie w każdym kraju w Europie. Skąd wzięło się to przeświadczenie o tym fakcie?
Już w starożytnym Rzymie uznawano to za zły omen. Sól była wówczas bardzo droga i jej strata wiązała się z nadejściem czegoś złego. Wśród pogan sól pełniła rolę wyznacznika przyjaźni lub wrogości. Rozsypanie jej świadczyło o odmowie gościnności i ochrony przybyszy i danie im do zrozumienia, że nie są mile widziani.
W chrześcijaństwie sól odgrywa ważną rolę, co wiąże się ze słowami Jezusa „sól ziemi”. Na fresku Leonarda da Vinci Judasz znajduje się w cieniu, ma przy sobie sakiewkę, symbolizującą najprawdopodobniej srebrniki, które otrzymał za zdradzenie Chrystusa. Oprócz tego, obraca on w dłoni solniczkę. Jest to odwołanie do bliskowschodniego wyrażenia „zdradzić sól”, oznaczającego zdradzenie swego Pana.
Dlatego rozsypanie soli traktowane jest przez wielu do dziś jako zwiastun nadchodzącego nieszczęścia.
Natomiast aby odwrócić pecha sugeruje się sypnięcie małej garstki soli przez lewe ramię.
