Czy jeśli zmarli mają taka możliwość i szeroką gamę potencjalnych kontaktów – możecie przeczytać o tym tu: https://www.onet.pl/styl-zycia/kobietaxl/jak-komunikuja-sie-z-nami-nasi-bliscy-zmarli/zebs8gp,30bc1058,
to czy żywi mają podobne możliwości? Od zarania dziejów ludzie próbowali docierać do zmarłych. Ezoterycy są przekonani, że jest to możliwe. Co ciekawe, nawet poważni badacze są zdania, że przy sprzyjających okolicznościach nie jest to wykluczone i istnieją rożne kanały, którymi można w zaświaty dotrzeć.
Modlitwa
W wielu religiach uznawana jest za najprostszy sposób rozmowy ze zmarłym. Te modlitwy mają często charakter wstawienniczy i mogą przybierać dwie formy. Najpierw modlisz się, aby zmarła ukochana osoba znalazła odpoczynek i radość w życiu pozagrobowym, i możesz to zrobić ze świadomością, że ukochana osoba słucha lub jest świadoma twoich modlitw.
Możesz też bezpośrednio poprosić ukochaną osobę o wstawiennictwo lub modlitwę za ciebie.
Medytacja
Jest podobna do modlitwy, ale polega na próbie nawiązania bezpośredniego duchowego kontaktu ze zmarłą osobą. Aby to zrobić, musisz mieć duże doświadczenie w medytacji i interpretacji. W ten sposób, po osiągnięciu pewnego podwyższonego stanu koncentracji, dusze zamieszkujące sferę duchową mogą wykorzystać twoją wrażliwość, aby przekazać ci przesłanie.
Ta wiadomość dociera za pośrednictwem obrazów lub fraz, które znajdują się w naszym umyśle, wraz z subtelnymi dźwiękami, które będziemy postrzegać z otaczającego nas środowiska.
Lustro
Raymond Moody, psycholog i lekarz badający stany z pogranicza śmierci, autor znanej książki „Życie po życiu”, postanowił sprawdzić wiarygodność licznych opowieści o pojawianiu się w lustrach duchów zmarłych.
Moody urządził „lustrzany pokój”, w którym przeprowadzał eksperymenty na ochotnikach. Połowa z osób, które zgodziły się na eksperyment, zobaczyło w lustrze zmarłych krewnych i nawet porozumiewało się z nimi. Jedni twierdzili, że rozmawiali z duchami telepatycznie, inni wprost słyszeli głosy swoich bliskich, a jeszcze inni czuli ich obecność.
Rytuały z lustrem od wieków wykorzystywane są w Ameryce Południowej nie tylko do spotkań ze zmarłymi. Nawet dziś możemy bez problemu znaleźć ich opisy na różnych magicznych stronach. Służą one również do szukania różnych odpowiedzi - kto mi szkodzi? Jak potoczy się mój biznes?
Jak wykonuje się taki rytuał? Potrzebujemy miskę z wodą, lustro i świecę. Rytuał wykonujemy o północy w ciemnym pomieszczeniu. Należy mieć na sobie lekką odzież, nie krzyżować nóg. Oddychamy nosem, powietrze wydychamy ustami. Robimy tak aż do stanu uspokojenia. Miskę z wodą stawiamy na podłodze obok lustra. zapalamy świecę. Siedzimy naprzeciwko lustra, ale w nie nie patrzymy. Patrzymy w wodę. Zadajemy głośno pytanie, na które chcemy poznać odpowiedź. Pokaże się ona w wodzie. Ci, którzy wierzą w siłę tego rytuału, przekonują, żeby się nie zniechęcać. Podobno za pierwszym razem może nie wyjść, a odpowiedzi mogą przybierać formę obrazów lub emocji, a nie słów.
Ouija – tablica spirytystyczna
Ta popularna tablica, w niektórych przypadkach nazywana również „tablicą czarownic”, została skomercjalizowana pod koniec XIX wieku. Według tych, którzy ją promowali, tablica służyła do komunikowania się ze zmarłymi, z bardzo dobrymi wynikami. Tajemnicza „mówiąca tablica” niewiele różniła się od dzisiejszych gier planszowych: płaska deska z alfabetem ułożonym w formie dwóch łuków nad szeregiem cyfr od 0 do 9, słowa „tak” i „nie” w górnych rogach i „żegnaj” – w dole. W komplecie znajduje się deseczka w formie strzałki z niewielkim otworem. Uczestnicy seansu dotykają końcami palców do tej planszy, zadają pytanie i w osłupieniu patrzą, jak wskaźnik porusza się od litery do litery, dając odpowiedź.
System ten oparty jest na pytaniach otwartych, na które podmiot odpowie uzupełniając wyrazy wskazujące na narysowane na planszy litery alfabetu. W tym celu używany jest wskaźnik, którym może być szkło, okrąg lub inny podobny.
Ezoterycy wierzą, że Ouija może otwierać drogę w zaświaty.
Seanse spirytystyczne
Przeprowadzane są na ogół w grupach minimum trzech osób. Przygotowuje się otoczenie ze stołem pośrodku, świecami, kadzidłem i osobistym przedmiotem, który należał do zmarłego.
Następnie obecni muszą trzymać się za ręce i zachowując koncentrację, zaprosić duszę ukochanej osoby do interakcji z nimi.
Odpowiedzi przychodzą jako dziwne odgłosy, zapalające się światła, poruszające się przedmioty. Są nawet tacy, którzy twierdzą, że w swoich doświadczeniach słyszeli szepty.
Medium
Medium to osoba, która ma paranormalne właściwości i może „pożyczyć” swoje ciało osobie, która nie żyje. Wówczas osoba ta przemawia przez medium, odpowiada na pytania, jest obecna wśród żywych.
Walter Semkiw, popularyzujący wiedzę na temat reinkarnacji, wierzy w komunikację poprzez medium. Jest wszechstronnie wykształconym człowiekiem. Ukończył rezydenturę z psychiatrii na University of Colorado w Denver oraz rezydenturę z medycyny pracy na University of Illinois w Chicago. Uzyskał również tytuł doktora medycyny i magistra zdrowia publicznego na Uniwersytecie Illinois w Chicago. Od lat prowadzi badania współpracując z Kevinem Ryersonem.
Ryerson to światowej sławy medium, zaczął być sławny, gdy Shirley MacLaine napisała o swojej współpracy z nim w swojej książce „Out on a Limb”. Kiedy wyprodukowano filmową wersję „Out on a Limb”, Kevin zagrał w tym filmie sam siebie. Kevin Ryerson jest autorem książki „Spirit Communication: The Soul’s Path”.
Jak opisuje Walter Semkiw, jako medium, Kevin przechodzi w stan medytacji, aby umożliwić istotom duchowym wykorzystanie swojego ciała do komunikowania się z istotami ludzkimi. Kiedy istota duchowa przemawia przez Kevina, pojawia się osobowość i głos istoty duchowej, która różni się od głosu i osobowości Kevina. Kevin nie pamięta tego, co wydarzyło się podczas sesji.
Walter Semkiw współpracuje z Ryersonem od 2001 roku. Odkrył, że Kevin ma duchowego przewodnika o imieniu Ahtun Re, który ma zdolność tworzenia dokładnych dopasowań reinkarnacji. Zdaniem dr Semkiwa, Ahtun Re jest w stanie dokładnie zidentyfikować przeszłe życia znanych osób, a także zidentyfikować ich współczesne wcielenia.
Technologia EVP
EVP (Electronic Voice Phenomena) – dźwięki zarejestrowane w postaci nagrań, zarówno cyfrowe jak i analogowe, o niezidentyfikowanym źródle i pochodzeniu. Są to mniej lub bardziej zniekształcone głosy ludzkie, wypowiadające pojedyncze słowa lub krótkie frazy. Odnosi się do tych dźwięków lub głosów, które nie są wyczuwalne przez ludzkie ucho. Dlatego należy je nagrać cyfrowo, a następnie wysłuchać z większą głośnością. Niektórzy twierdzą, że w tym celu wystarczy zwykły dyktafon. Należy znaleźć ciche pomieszczenie i zadawać konkretne pytania, dając odpowiednią przerwę na odpowiedź. Później należy nagranie dokładnie przesłuchać, zwiększając głośność. Efekty mogą być podobno zaskakujące.
Oczywiście potwierdzenie, czy owe praktyki są naprawdę skuteczne, jest praktycznie niemożliwe. W grę wchodzi przecież przede wszystkim wiara, jaką każda osoba pokłada w ich wykonywanie, a zwłaszcza w interpretowanie głosów, sygnałów czy wizji. Nie mniej jednak, jak widać, istnieje szereg możliwości, dzięki którym podobno możemy nawiązać kontakt z osobami zmarłymi.
Magdalena Gorostiza
