Kot był najważniejszym zwierzęciem dla starożytnych Egipcjan. Samce kotów były uważane za przedstawicieli boga Ra i nazywano je Mau, co jest fonetyczną derywacją kociego miauczenia.
Bogini Izyda była reprezentowana min. jako kot o imieniu Bastet. Bastet był patronem dzieci. W północno-wschodniej części Egiptu znajdowało się bardzo ważne miasto o nazwie Bubastis. To święte miasto zostało założone właśnie na część kotów.
Do Chin koty przybyły niebawem przed nową erą. Sprawiły, że pojawiło się nowe bóstwo Li-Shou. Ten bóg, który był małym kotem, był traktowany jako obrońca plonów i płodności.
Do Japonii koty przybyły w 999 r jako dar od Cesarstwa Chińskiego. Koty zaczęły się rozmnażać w Pałacu Cesarskim; później trafiały do domów możnowładców, aż stały się tak popularne, że prawie każdy mógł mieć swojego kota.
Japończycy wierzyli w Bakeneko, gatunek kotów o nadprzyrodzonych zdolnościach. Bakeneko mógł wchodzić wszędzie, tworząc duchowe ogniki, nawiedzając śpiących, chodząc na swych dwóch tylnych łapach, zmieniając swój kształt na ludzki, a nawet pożerając swojego właściciela, aby zmienić kształt i zająć jego miejsce. Wierzono, że jeżeli zostanie wpuszczony do pokoju, w którym leży dopiero co zmarły, mógł ożywić ciało przeskakując nad nim.
Zwierzęta zawsze były szanowane i kochane w buddyzmie, ale koty zajmowały bardzo szczególne miejsce. Uważane są za zwierzęta mistyczne, zdolne do komunikowania się ze światem duchowym. Legenda głosi, że gdy Budda medytował, podszedł kot i zasnął na jego szacie. Budda chciał odejść i aby mu nie przeszkadzać, postanowił odciąć kawałek materiału, aby kot dalej spał spokojnie.
Uważa się, że prorok Mahomet, urodzony w roku 569 n.e., w Mekce miał w swoim domu jednocześnie nawet 9 kotów, ale ukochał jednego, który towarzyszył mu wszędzie, o imieniu Muezza.
Mahomet uważał koty za „czyste, rajskie zwierzęta”.
W Tajlandii odnaleziono zbiór rękopisów znany jako „Tamra Maew”, co oznacza „Księgę wierszy kota”. Pisma te wyszczególniają rasy kotów znane w tamtym czasie i wyjaśniają mistyczną lub uzdrawiającą moc każdego gatunku.
W średniowiecznej Europie uważano koty co prawda za diabelskie zwierzęta, towarzyszące czarownicom, ale na szczęście to już historia. Dziś koty są ulubieńcami wielu osób, są prawdziwymi członkami ich rodzin.
Ale biorąc pod uwagę długą historię tych zwierząt, trudno się dziwić, że i współcześni ezoterycy nadają kotom wielkie znaczenie.
Ich zdaniem, aura kota jest tak duża, że rozciąga się na cały dom i osoby, które w nim mieszkają. Jeśli kot ociera się o twoje nogi, nigdy go nie odpędzaj – to znak, że chce ci przekazać swoja magiczną astralną energię! Co jeszcze mówią wielbiciele magii?
Warto wziąć kota do nowego domu, w którym ktoś przed wami mieszkał. Dzięki temu pozbędziecie się energii po poprzednich osobach.
Koty wyczuwają w domu duchy i jeśli przynoszą te istoty zła energię, kot nie spocznie, aż nie wypędzi ich z domu. Jeśli kot wraca w jakieś miejsce w domu i tam tkwi w napięciu, to znak, że w domu czai się zło!
Obecność kota chroni przed klątwą. Jeśli masz w swoim otoczeniu energetycznego wampira, który cię odwiedza, trzymaj kota na kolanach. Lewą ręka głaszcz go po szyi, prawą po ogonie.
Jeśli masz zamiar przyjąć kota do domu, a zależy ci na konkretnym celu, sprawdź, jakiego kota powinnaś mieć:
Czarny – pomimo przesądów, usuwają domowe problemy. Wspomagają magiczne działania, jeśli takie lubisz.
Rudy – to energia Yang bez względu na płeć. Gwarantuje bogactwo, pieniądze i moc.
Szary – przyniesie miłość, szczęście, uspokojenie.
Biały – uzdrawia, uwalnia od stresu.
Dwukolorowy – czarno-biały, rudo-biały,szaro-biały – dają mądrość, zrozumienie i zdrowy rozsądek.
Trójkolorowy w równych wariantach – chronią dom i rodzinę przed nieszczęściem, przynoszą dobrobyt.
Brązowy – daje mądrość.
Szylkretowy – to koty dla kobiet, które zajmują się magią. Dają dar uzdrawiania i jasnowidzenia.
Pasiasty – przynosi radość, nadaje życiu lekkość.
