Istnieje teoria, która mówi, że transformacja świata może się odbyć wyłącznie dzięki dzieciom. Podobno cała ludzkość ulegnie stopniowej poprawie tylko poprzez genetyczne zmiany jednego lub więcej pokoleń.
Według tej teorii dzieci są klasyfikowane według ich wzorców psychologicznych i nietypowych zachowań. Niektórzy uważają, że pierwsze pokolenie duchowych dzieci przyszło na ziemię w latach 50. lub 60 ubiegłego wieku, ale ich próby wpłynięcia na świat na niewiele się zdały. Potem na świat miało przyjść pokolenie dzieci indygo, które miały „łamać system” i dokonywać ważnych zmian. Miały mieć misję walczenia z wszystkimi działaniami, które nie wypływały z miłości. Przychodziły na świat od lat 70. do 90. zeszłego wieku. Im również nie udało się jednak świata zmienić, są więc już ich następcy. To kryształowe dzieci, które rodziły się na początku XXI wieku.
Pierwszym, który zidentyfikował to pokolenie, był Steve Rother w 1999 roku. W artykule „ The Awakening of the Crystal Children” opisał cechy tych dzieci. Pisała o nich również wyznawczyni filozofii New Age - Doreen Virtue w książce z 2003 roku - "The Crystal Children".
Jaką więc misję mają kryształowe dzieci? Są częścią pokolenia, które ma interweniować na świecie poprzez miłość, pokój i harmonię. Są więc dziećmi o szczególnej wrażliwości, bardzo związanej z empatią. Niektórzy twierdza, że są potomkami dzieci indygo.
Uważa się, że kryształowe dzieci mają zdolność do wprowadzania wielkich zmian i transformacji świata tak, aby wreszcie zapanował pokój, miłość i sprawiedliwość.
Kryształowe dzieci to istoty szukające prawdy i równowagi między intuicją a irracjonalnością, maja też dar uzdrawiania.
Jak opisuje je Virtue w swojej książce? Pisze, że kryształowe dzieci są jak jak dzieci indygo – bardzo wrażliwe – ale nie maja już w sobie tamtego gniewu. Kryształowe dzieci są piękne w środku i na zewnątrz, niczym wspaniali mali arcykapłani i kapłanki. Wystarczy jedno spojrzenie w ich oczy, a rozpoznaje się boską miłość i mądrość. Ich aury są jasne, promienne i opalizujące — wydają się świecić od wewnątrz, Opowiadają często o przeszłych życiach, odległych galaktykach i głębokich spostrzeżeniach dotyczących pokoju i miłości. Większość ich rodziców zdaje sobie sprawę, że ich potomkowie są wyjątkowi i są zachwyceni, że mogą być rodzicami tak wspaniałych dzieci.
Wyróżniają je ogromne oczy, najczęściej niebieskie. Są to dzieci o dwóch bardzo szczególnych cechach: mają potężne zdolności, które często są postrzegane jako niezwykłe i mają bardzo podwyższoną wrażliwość na niższą energię wibracyjną.
To pokolenie dzieci związane jest z kryształową wibracją, energią, która, zdaniem ezoteryków, wibruje we wszystkich żywych istotach, stąd też ich nazwa. Gdy następuje ruch z jednej płaszczyzny świadomości na drugą, wibracja drugiej osoby wzrasta. Energia kryształu, zdaniem twórców teorii o kryształowych dzieciach, ukazuje dokładną równowagę pomiędzy energetycznymi biegunami (męsko-żeński, myślenie-odczuwanie). Zatem ten rodzaj energii wibruje w szczególny sposób w kryształowych dzieciach.
Te dzieci uwielbiają dawać buziaki i uściski, jeszcze zanim nauczą się mówić. Są też często zamknięte w sobie. Nie lubią hałasu, tłumu, kochają zwierzęta i przyrodę.
Jednak to tylko teorie. I choć zyskały sobie dużą popularność, nie ma żadnego naukowego dowodu na istnienie kryształowych dzieci. Być może przyszły na świat naprawdę, aby go zmienić, być może jednak tylko uosabiają marzenia o nowych pokoleniach, które sprawią, że świat wreszcie stanie się lepszy.
