Początki złego postrzegania czarnego kota sięgają kultury hebrajskiej i babilońskiej. Koty zaczynają mieć negatywne konotacje, zwłaszcza jeśli mają czarny kolor. Czarny kojarzył się bowiem ze złymi rzeczami, takimi jak noc, ciemność, śmierć, smutek i zło.
Nie wszędzie jednak tak było. W większości starożytnych cywilizacji moce przypisywane kotom były pozytywne, koty wysoko cenione były w Egipcie, a Bastet, bogini pokoju, obfitości i prokreacji, przedstawiana była jako ciało kobiety z głową kota.
W Finlandii wierzono, że koty są odpowiedzialne za przenoszenie dusz zmarłych, którzy należeli do rodziny królewskiej. Grecy powiązali kota z Artemidą, boginią polowań i płodności. W Japonii wierzono, że koty mogą posiadać duszę przodka, z tego powodu uważano je za zwierzęta bezcenne.
Celtowie byli zafascynowani tajemniczym zachowaniem kotów. Z tego powodu kot reprezentował strażnika innego świata i przypisywano mu właściwości księżyca: intuicję, tajemnicę, duchowość. Kot był wiecznym towarzyszem celtyckich druidów, czarowników i magów.
Kiedy jednak w średniowieczu zaczęła dominować ideologia judeochrześcijańska, koncepcja czarnego kota jako istoty kojarzonej ze złem, zaczęła zwyciężać. Kot zaczyna być uważany za demoniczną istotę, towarzysza wiedźm.
Wierzono, że podczas sabatu, kiedy czarownice spotykały się, by czcić diabła, diabeł miał przyjmować postać kozła lub właśnie czarnego kota. Uważano, że czarownice mają zdolność do zmiany ciała i mogą zamieniać się w czarnego kota. Wierzono, że wiedźma może zamienić się w czarnego kota nawet do siedmiu razy, stąd idea, że koty mają mieć siedem żyć.
Czarny kot zaczyna być więc w Europie postrzegany jako uosobienie zła. I niestety, płaci za to wysoką cenę. Czarne koty są w średniowieczu torturowane, zabijane, giną na stosach obok czarownic.
Na Węgrzech wierzono, że czarownice wcielały się w ciała czarnych kocurów, a jedynym sposobem na uniknięcie tego było nacięcie skóry kota w kształcie krzyża. We francuskim mieście Metz zwyczajowo palono żywe czarne koty podczas Nocy Świętojańskiej, masowo składając je w ofierze. Ta okrutna tradycja trwała do 1773 roku.
Ale nie cała Europa prześladowała czarne koty. Szkocja i Irlandia darzyły je dużym szacunkiem. Ich przyjście do domu zwiastowało dobrobyt. Kiedy kobieta była samotna, posiadanie czarnego kota miało gwarantować wielu zalotników. W Anglii uważano, że czarny kot idący przed tobą zabiera ze sobą twoje problemy. Jeśli zaś czarny kot odwiedził karczmę, należało przywitać go życzliwie, a przyciągnie więcej klientów. Podarowanie młodej parze czarnego kociaka miało zapewnić doskonałe małżeństwo.
Żeglarze i rybacy cenili czarne koty jako zwierzęta przynoszące szczęście. Mówiono, że ich energia chroni rybaków na morzu. Na statku koty łapały przenoszące choroby szczury, które również mogły zniszczyć ładunek.
Szacunek do czarnego kota przeniósł się wraz z emigrantami do USA. Do dziś zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Wielkiej Brytanii istnieją specjalne święta zarezerwowane dla czarnych kotów. 27 października to Dzień Czarnego Kota w Wielkiej Brytanii i Irlandii, a 17 sierpnia to Dzień Uznania Czarnego Kota w Stanach Zjednoczonych. Koty te darzone są tam estymą również przez rdzenne ludy.
Ezoterycy uważają, że czarny kot jest zwierzęciem magicznym. Jeśli więc czarny kot jest czyimś zwierzęciem mocy, to osoby takie są wyjątkowe. Umieją podejmować ryzyko, kiedy jest na to najlepszy czas, mają wyostrzone zmysły, świetną intuicję. Nie dają się oszukiwać, mają doskonałe przeczucie. Czarny kolor reprezentuje też elegancję i zdolność adaptacji. Tak więc dla osób wierzących w magię, czarny kot jest ważnym duchowym zwierzęciem. Jego pojawienie się w czyimś życiu niesie ze sobą określone treści. Czarne koty przychodzą bowiem do osób, które skupiają się na swojej wewnętrznej mocy i koty umieją pomóc w jej używaniu. Czarny kot przychodzi również do tych, którzy czują się w jakiś sposób odrzuceni czy niezrozumiani. On doskonale zna podobne emocje, pomaga je oswoić i zmienić nastawienie człowieka do życia.
Czarny kot pokazuje też nowe sposoby patrzenia na świat, a nawet może wspierać jasnowidzenie lub inne zdolności psychiczne, które stymulują intuicję – twierdzą ezoterycy.
Obranie czarnego kota na swoje zwierzę mocy wymaga jednak odwagi. Czarny kot pomaga bowiem w uwalnianiu się ze starych więzów, otwiera na nowe możliwości, oferuje siłę i elastyczność. Czarny kot jest dumnym i pewnym siebie stworzeniem. Jego energia, którą potrafi dać człowiekowi, może pomóc w budowaniu poczucia wartości. Ezoterycy polecają też posiadanie czarnego kota wszystkim, którzy chcą wejść na ścieżkę magii, odkrywać ukryte tajemnice.
I wedle magicznych wierzeń równie ważne są sny, w których pojawiają się czarne koty. Ezoterycy uważają, że czarny kot, mający księżycowe cechy, symbolizuje kobiecą stronę śpiącej osoby. Taki sen może więc wskazywać na potrzebę ponownego połączenia się z wewnętrzną kobiecością lub z boską kobiecością.
Jeśli we śnie widzisz, że ktoś trzyma czarnego kota, oznacza to, że nie jesteś w zgodzie ze swoją seksualnością, coś cie powstrzymuje przed otwarciem na nowe doznania. Kiedy czarny kot gryzie cię we śnie, jest to przypomnienie, aby zaufać swojej intuicji i zachować czujność. Czasami czarny kot w twoich snach reprezentuje twoją niepewność, szczególnie jeśli kot wydaje się przestraszony lub zbyt czujny. Okazywanie czułości czarnemu kotu we śnie oznacza, że wkrótce otrzymasz miły prezent lub akt życzliwości.
Czy czarne koty mogą więc przynosić pecha? Wydaje się, że to niemożliwe, zważywszy na ich magiczne właściwości...
