Halloween najhuczniej jest obchodzone w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Irlandii, Australii i Wielkiej Brytanii. W Polsce pojawiło się w latach 90. XX w.
Genezy Halloween szukać należy w celtyckim święcie Samhain, obchodzonym już ponad 2000 lat temu, które oznaczało koniec sezonu żniw i witało nowy rok, zaczynający się u Celtów 1 listopada. Samhain był czasem, kiedy zasłona między światem żywych i umarłych zacierała się, kiedy żywi mogli komunikować się z bliskimi, którzy przeszli już na drugą stronę. Druidzi, czyli celtyccy kapłani, rozpalali ogniska, aby przywołać dobre, a odpędzić złe duchy. Aby przebłagać bóstwa, składano w ofierze plony i zwierzęta. Mieszkańcy wioski uczestniczyli również w ceremoniach przy ognisku, ubrani w głowy zwierząt i skóry jako kostiumy. Druidzi w tym czasie przepowiadali też przyszłość. Symbolem Halloween stał się nietoperz, co również ma związek z odległa historią. Celtyckie ogniska przyciągały owady, te zaś stanowiły dla nietoperzy smaczny posiłek. Stąd te latające ssaki pokochały to święto. Nie traktowane były jednak jako dobry znak. W Nowej Szkocji nietoperz osiedlający się w domu oznaczał, że mężczyzna z rodziny umrze. Jeśli latał i próbował uciec,oznaczało to, że umrze kobieta.
Rzymianie podbili większość terytoriów celtyckich do 43 r.n.e. i zaczęli obchodzić swoje własne święta. Ich październikowa uroczystość o nazwie Feralia również upamiętniała odejście zmarłych. W tym czasie obchodzono też święto ku czci bogini Pomony, bogini sadów i owoców, niektórzy dopatrują się więc związku z Halloween ze świętami rzymskimi.
Kościół katolicki był jednak przeciwny pogańskim zwyczajom i za wszelką cenę próbował je wykorzenić. Wiele kościelnych świąt obchodzonych do dziś zastępowało dawne, tradycyjne obchody. Wszystkich Świętych było wówczas obchodzone w kościele, ale w innym czasie. Sama idea święta wywodzi się ze wspominania w jednym, wybranym dniu, wszystkich męczenników chrześcijańskich. Obchody takie, w różnych Kościołach wschodnich prowincji Cesarstwa Rzymskiego, wprowadzano w IV wieku. Ich daty były zróżnicowane lokalnie, ale najczęściej przypadały w okresie Wielkanocy. Świętowanie 1 listopada w Rzymie rozpoczęto najprawdopodobniej w roku 741 za panowania papieża Grzegorza III. W roku 935 papież Jan XI wyznaczył na 1 listopada osobną uroczystość Wszystkich Świętych i data ta miała być obowiązująca w całym kościele.
Halloween to również nic innego, jak odpowiednik słowiańskich dziadów. W tradycji słowiańskiej święta zaduszne przypadały od trzech do sześciu razy w roku – w zależności od danego regionu. W Polsce najważniejsze obrzędy obchodzono wiosną - w okolicach 2 V (zależnie od faz księżyca) oraz jesienią - w nocy z 31 X na 1 XI, zwaną też Nocą Zaduszkową. Podczas święta przybywające dusze zmarłych przodków należało odpowiednio ugościć, aby zapewnić sobie ich przychylność i jednocześnie pomóc im w osiągnięciu spokoju w zaświatach. Uczty przygotowywano w domach i na cmentarzach. Podobnie jak Celtowie, Słowianie rozpalali wówczas ogniska. Miały one oświetlać drogę wędrującym duszom, tak by nie zabłądziły i mogły spędzić tę noc wśród bliskich. Pozostałością tego zwyczaju są współczesne znicze zapalane na grobach.
