Nie może zatem dziwić, że drewniane amulety były niegdyś bardzo rozpowszechnione. Zazwyczaj miały naturalny kształt owalny, uzyskany wskutek odcięcia pod skosem plasterka od drewnianego kołka.
Drewniane amulety miały wypalone rozgrzanym żelazem tajemne zaklęcia albo znaki magiczne. Przez wypalony na brzegu amuletu otwór przewlekano rzemień i zawieszano go na szyi, by strzegł przed złymi mocami, a także by rozwijał u posiadacza cechy pozytywne i pomógł okiełznać negatywne – tchórzostwo, lenistwo, próżność, rozrzutność, rozwiązłości, wiarołomstwo. W tej sytuacji magiczne cechy drzewa, z którego wykonany był amulet, miały wielkie znaczenie. Na terenie Europy Środkowej wybranym drzewom przypisywano następujące cech magiczne:
- Akacja bardzo późno budzi się do życia. Na tle innych drzew, które zielenią się z pierwszymi promieniami wiosennego słońca, akacja wygląda, jakby zeschła. Według ludowych wierzeń dzieje się tak na znak żałoby, że zaginęła Arka Przymierza**, która wykonana była (a może jest?) z akacjowego drewna. Akacja wywiera magiczny wpływ na podświadomość – wzmacnia siłę woli, wyzwala dar jasnowidzenia, zsyła prorocze sny.
- Brzoza najchętniej rośnie w strefach skondensowanego promieniowania geopatycznego, które pochłania i wykorzystuje na swoje potrzeby, dzięki czemu tworzy wokół siebie przyjazny dla organizmu ludzkiego mikroklimat.
Dawni Słowianie wierzyli, że brzoza zasadzona przy grobie zapobiegała wychodzeniu zeń ducha zmarłego. Z nastaniem chrześcijaństwa rolę tę przejął brzozowy krzyż. Z drewna brzozowego wykonywano kołyski, dzięki czemu rodzice mogli spać spokojnie wiedząc, że dziecku nic złego stać się nie może, gdyż ma solidną ochronę przed złymi duchami. Magiczne właściwości brzozowych amuletów skupiają się na ochronie przed czarami i złymi mocami.
- Dąb jest uosobieniem siły, zdrowia i długowieczności. Powyginane pnie starych dębów, z licznymi dziuplami, także dzisiaj wywierają magiczne wrażenie. Stare okazy dębów czczone były przez pierwotne ludy europejskie jako przybytki bóstw. Celtyckie i słowiańskie ludy na miejsca kultu wybierały święte gaje, którymi najczęściej były stare dąbrowy***. Celtowie do grobów zmarłych wkładali dębowe amulety, które miały przynieść im powodzenie w zaświatach. W Dodonie, najstarszej greckiej wyroczni, kapłani wieszczyli z szumu liści dębów. Magiczne właściwości dębu to niezłomność, siła charakteru, powodzenie w interesach, długie życie w dobrym zdrowiu.
- Osika jest drzewem wręcz owianym magią. Jej liście drgają nie tylko na silnym wietrze, ale nawet wówczas, gdy wydaje się nam, że nie ma wiatru, bo go nie czujemy, co samo w sobie jest magiczne. Według ludowych wierzeń osika drży ze zgrozy, ponieważ posłużyła jako pierwsze narzędzie mordu, gdyż właśnie osinowym**** kołkiem Kain zabił Abla. Według ludowych legend krzyż, na którym ukrzyżowany został Jezus, był osinowy. Niedługo potem Judasz powiesił się na osice. Przez całe stulecia praktykowano wbijanie osinowego kołka w serce nieboszczyków podejrzanych o to, że nocą budzą się do życia i wypijają krew ofiar. W średniowiecznej Europie przybijano wieko trumny osinowymi kołkami, co miało zapobiec wydostaniu się duchów zmarłych. Magiczne właściwości osiki to ochrona przed czarami oraz wszelkimi złymi mocami.
* Fetysz to otaczany religijną czcią przedmiot naturalny – drzewo, głaz, góra, rzeka, strumień, jezioro, a czasami także zwierzę lub figurka zwierzęcia.
** Arka przymierza to skrzynia o wymiarach 140 x 80 x 80 cm, od środka i z zewnątrz obita złotą blachą. W skrzyni tej przechowywane były dowody zawarcia przez Żydów przymierza z Bogiem: • laska Aarona – wsławiła się tym, że zakwitła • dzban z manną – tajemniczym pokarmem, który Bóg każdego ranka zsyłał Żydom podczas czterdziestoletniej wędrówki przez pustynię • dwie kamienne tablice z tekstem dekalogu – dziesięciorgiem przykazań podyktowanych Mojżeszowi przez Boga.
*** Dąbrowa to zagajnik lub las porośnięty dębami.
**** Drewno osiki nazywane jest osiną.
źródło http://portal.bioslone.pl/magia/Praktyczne_zastosowanie_magii
