Jest to termin oznaczający rysunki w postaci pierścieni, kół i innych figur geometrycznych, które powstały na polach poprzez wygniecenie albo wykoszenie roślin.
Pojawiały się różne próby nazwania tego fenomenu, m.in.: piktogramy, agrosymbole, agroznaki. Interesująca wydaje się być propozycja zapożyczona z języka francuskiego: „agroglify” (fr. agroglyphe).
Funkcjonujące w różnych językach nazwy typu: crop circles, Kornkreise, korncikler, czy круги на полях nie są adekwatne. Pierwsze „kręgi” były rzeczywiście po prostu kręgami, jednak z biegiem czasu figury pojawiające się na polach stawały się coraz bardziej złożone. Spotyka się nierzadko bardzo skomplikowane konstrukcje geometryczne, układające się w symbole i zagadkowe przesłania, których zwykle nie udaje się rozszyfrować. Zrozumiały jest na przykład symbol Yin Yan, niektóre sylwetki, albo schematy.
Bliższe badania wykazują, że kłosy w kręgach są przygniecione, ale nie złamane. Skręcenie roślin może zachodzić w dowolnym kierunku i często zdarza się, że w jednej figurze występują zawirowania zarówno zgodne z ruchem wskazówek zegara, jak i przeciwne.
Zjawisko „kręgów zbożowych” obserwuje się w wielu krajach świata, od Japonii i Chin, poprzez Rosję i Polskę do USA i Brazylii, jednak 90% wszystkich kręgów – a naliczono ich do tej pory ok. 10 000 – występuje w Anglii, zwłaszcza w hrabstwie Wiltshire.
HISTORIA AGROGLIFÓW
- Pierwsze źródła pisane, które mogą wskazywać na „kręgi zbożowe”, pochodzą z Francji. Lotaryński ławnik, a przyszły prokurator generalny Nicolas Remy opisał w swojej książce „Daemonolatria” proces, w którym obciążono grupę mężczyzn i kobiet zarzutem, że 25 lipca 1590 roku zawezwali do tanecznego kręgu istoty o kozich kopytach. Krąg w zbożu został obejrzany przez sędziego i świadków.
- Zdecydowanie bardziej znana jest brytyjska ulotka z 1678 r. pod tytułem „Devils Twist”, która uważa kręgi w zbożu za dzieło koszącego diabła. Jeszcze w XX wieku kręgi zbożowe w Południowej Anglii były nazywane przez chłopów „devils twist”, a amisze niemieckiego pochodzenia do dzisiaj mówią o nich, jako o „tańcu czarownic” albo „diabelskim kole”. Z obu tych dokumentów nie wynikają jednak żadne konkretne szczegóły. Warto dodać, że w wielu ludowych baśniach i opowieściach także jest mowa o pierścieniach elfów albo wróżek na polach, które miały wykonać te tańczące postaci.
- W 1686 r. profesor chemii uniwersytetu w Oxfordzie Robert Plot napisał książkę „The Natural History of Stafford Shire”, w której próbuje wyjaśnić fenomen zbożowych kręgów. Osobliwe kręgi w trawie nazywa „pierścieniami wróżek”.
- 29 lipca 1880 r. w 22. wydaniu magazynu przyrodniczego „Nature” poinformowano o kręgach zbożowych w hrabstwie Surrey.
- Prawdopodobnie pierwsze zdjęcie kręgu zbożowego powstało w 1932 r. i zostało opublikowane w archeologicznej gazecie „Sussex Notes and Querries” w 1937 r. Widoczny jest na nim tylko jeden krąg, ale autor informuje o układzie czterech kręgów, których część wewnętrzna miała liczyć około 36 m.
- Szczególnie często zaczęły się pojawiać meldunki o kręgach zbożowych w latach 80 ubiegłego wieku, nawet 150 do 300 przypadków rocznie, najczęściej w Południowej Anglii.
FORMY KRĘGÓW ZBOŻOWYCH
- Kształty i układ pierwszych historycznych kręgów nie są bliżej znane, ponieważ nie zachowały się żadne ich rysunki. Magazyn „Nature” z 1880 r. opisuje pole pełne kręgów, ale czy były te kręgi ustawione geometrycznie, czy chaotycznie, nie wiadomo.
- Kręgi zbożowe występują nie tylko na polach ze zbożem; odkryto je chyba na każdym rodzaju upraw. Ich ilość, wielkość, forma i bogactwo detali wzrosły znacząco pod koniec XX w. Mają zwykle od 10 do 100 metrów średnicy. Bywają wielokątne, eliptyczne, spiralne i fraktalne (podobieństwo całości do jej części), częściowo mogą się też łączyć z kształtami nieregularnymi.
- Niektóre z tych agroglifów mogą wskazywać na tematykę astronomiczną, fizyczną i matematyczną. W ich uporządkowanych formach elementy różnych wielkości i rozłożone w różnych odstępach powtarzają się. Przedstawiają zarówno proste, jak i zawiłe proporcje, jak np. złote cięcie (złoty podział).
- Obserwowano też kręgi zbożowe, które nie posiadały żadnej formy geometrycznej ale za to np. podobieństwo do malowideł skalnych, piktogramów indiańskich, albo symboli mistyczno-magicznych.
TEORIE POWSTANIA ZBOŻOWYCH KRĘGÓW
NAUKOWA
Pierwszą teorię postawił Robert Plot w XVII wieku: wierzył w spadające wiry powietrza, jako przyczynę powstawania prostych kręgów zbożowych, które opisywał. Takie wiry powietrza często spotyka się w pagórkowatych regionach Anglii. Naukowcy badający tornada i sztormy twierdzą, że takie wiatry posiadają ładunek energetyczny.
Nadal pozostaje jednak pytanie, jak wiatry mogą stworzyć tak złożone piktogramy?
NATURALNA
W glebie grzyby tworzą szeroko sięgającą sieć grzybni. Ta może wywoływać zmiany w roślinach na prostym, często regularnym obszarze. Znane są też tzw. czarcie kręgi utworzone przez owocniki grzybów.
Niestety, nie ma na to konkretnych dowodów.
KOSMICZNA
Niektórzy uważają, że piktogramy na polach są znakiem inteligencji kosmicznej. Albo śladami po lądowaniu pojazdów, albo – przeciwnie – specjalnym przesłaniem dla Ziemian od przybyszów z kosmosu.
Ta teoria mogłaby rzeczywiście wiele wyjaśnić, tylko – drobiazg – brak jest na razie naukowego potwierdzenia istnienia pozaziemskiej cywilizacji, chociaż jej istnienie, z naukowego punku widzenia, jest w Kosmosie całkiem realne.
LUDZKA
Nie ma niestety ani jednej bezpośredniej obserwacji naturalnego powstawania kręgów zbożowych. Są za to udane eksperymenty stworzenia takich wzorów prostymi metodami przez człowieka. Rozgłos nadawany przez media odkryciom nowych piktogramów może mobilizować twórców do tworzenia coraz to bardziej skomplikowanych form.
To tak proste i banalne, zdawałoby się, wyjaśnienie fenomenu zbożowych kręgów ma jednak wiele poważnych luk: bliższe badania części figur na polach wykazują podobno pewne złożone zmiany w strukturze roślin, które nie mogły powstać podczas wegetacji. Poza tym wielkość i złożoność (nawet kilkaset elementów na przestrzeni kilkuset metrów) kręgów zbożowych w żaden sposób nie pasuje do krótkiego odcinka czasu (jedna noc), w jakim się pojawiają.
tekst i foto olabloga.pl
