Woda jest dla człowieka elementem niezbędnym do życia. Nic więc dziwnego, że od zawsze uważana była za świętość. Obiektem kultu była zwłaszcza „woda żywa”, czyli strumienie, rzeki i tryskające ze skał źródła. Chociaż pogaństwo na naszych ziemiach przeszło do historii już ponad tysiąc lat temu, to i w chrześcijaństwie stosunek do wody niewiele się zmienił. Jest powszechnie używana w liturgii, do chrztu i poświęceń. Wiara w cudowną moc wody trwa nadal, a wiara – jak wiadomo – czyni cuda.
Obok słynnego od lat francuskiego źródła w Lourdes istnieje w świecie wiele innych tego typu miejsc. Ze względu na niezwykłe, lecznicze działanie wody, wywołują one wśród ludzi wielkie poruszenie.
ŚWIĘTE ŹRÓDŁO W LOURDES
„Pijcie z tego źródła i myjcie się w nim” – powiedziała Maria do Bernadetty 25 lutego 1858 r. Źródło Massabielskie aktywne jest do dzisiaj. Swoją popularność zawdzięcza niewyjaśnionym medycznie uzdrowieniom.
Spośród zgłoszonych niezliczonych przypadków uzdrowień, strona kościelna i medyczna uznaje oficjalnie do dzisiaj 66 cudownych uzdrowień. W rzeczywistości tylko 48 z nich zdarzyło się w związku z kontaktem z wodą z Lourdes. Kolegium złożone z lekarzy z całego świata, wśród których są też ateiści, rozpatruje zgłoszone uzdrowienia według kryteriów naukowych i kościelnych.
Grota Massabielska jest przede wszystkim miejscem pielgrzymek ludzi chorych. Właśnie chorzy znajdują się tutaj w centrum uwagi wszelkich działań organizacyjnych. Specjalne szpitale i hospicja umożliwiają nawet ciężko chorym podróż i pobyt w Lourdes.
CUDOWNE ŹRÓDŁO W MALEZJI
Zapomniana od dawna i napełniona śmieciami studnia w Pasir Putih w Malezji przemieniła się w tajemniczy sposób w kryształowo czyste, subtelnie pachnące i lecznicze źródło.
Rada miasta poleciła wybudować studnię na miejskim placu targowym w 1980 roku. Wkrótce studnia została jednak zamknięta po tym jak woda ciągle zanieczyszczana odpadkami nie nadawała się do użycia. W dniu 8 listopada 2007 r. rozbłysło nagle ze studni białe światło, a mieszkańcy odkryli, że woda stała się niezwykle czysta i zaczęła ponadto wydzielać delikatny, słodki zapach.
Jeden z kupców tego targowiska był tego dnia akurat na porannej modlitwie, kiedy ludzie na placu poczuli zapach wypływający ze studni. „Przed końcem modlitwy wielu obecnych usłyszało też szmer wypływającej wody. Poszliśmy tam i zobaczyli, że woda jest czysta i przejrzysta”.
Od tej pory setki osób z różnych stron kraju przybywają tutaj, aby napić się wody, która posiada moc uzdrawiania chorych. Niektórzy biorą wodę nawet wiadrami, aby móc się w niej wykąpać.
Służby sanitarne dystryktu Pasir Putih pobrały próbki wody do badań. „Wcześniej woda z tej studni miała czerwonawą barwę i przykry zapach, ludzie omijali to miejsce. Obecnie można ją pić bezpośrednio ze studni, bez gotowania.”
ŚWIĘTE ŹRÓDŁA W SZWAJCARII
W sierpniu i wrześniu 2006 r. pojawiły się doniesienia o uzdrawiających źródłach, odkrytych w Szwajcarii. Jedna z lokalnych gazet w Heiligkreuz w pobliżu Lucerny podała wiadomość o źródle, które znajduje się niedaleko klasztoru Franciszkanów w Ingenbohl. Leczniczą moc wody odkryto przypadkiem, kiedy to pewna stara, chora kotka napiła się ze źródła i nagle ozdrowiała. Zaczęto obserwować zadziwiającą poprawę zdrowia u ludzi i zwierząt, po wypiciu wody. Lokalne media informowały też o źródle w klasztorze Benedyktynów koło Zurichu oraz w Flueli-Ranf w kantonie Obwalden.
BOSKA WODA
Od kilku miesięcy tryska woda z tajemniczego drzewa w San Antonio w Teksasie. Woda jest chłodna i według doniesień posiada na dodatek właściwości lecznicze.
Wypływa nieprzerwanie z kory czerwonego dębu, stojącego w ogrodzie Lucille Popes. Kobieta nazywa ją „boską wodą” i zastanawia się, jakaż to tajemnicza siła każe wodzie płynąć z pnia drzewa.
Drzewo-źródło zostało w międzyczasie zbadane przez teksańską administrację leśną, pobliską szkółkę drzew i władze zajmujące się gospodarką wodną. Nie znaleziono dotąd żadnego logicznego wyjaśnienia, dlaczego z pnia dębu, w okresie suszy, płynie wciąż woda.
Właścicielka ogrodu i drzewa uważa, że woda posiada zdecydowanie lecznicze własności. Jako przykład podaje zdarzenie, kiedy jeden ze zwiedzających wylał kilka kropli wody z dębu na świeże ukąszenie przez pająka. Okazało się, że opuchlizna natychmiast zniknęła.
CUDOWNE ŹRÓDŁO NA FILIPINACH
Źródło o uzdrawiających zdolnościach odkrył 24 marca 2005 r. w Barangay w Południowych Filipinach niejaki Lauro Daguro. Szedł właśnie z trudem o lasce, ponieważ cierpiał na artretyzm, kiedy zobaczył wodę wypływającą z suchego gruntu. Był ciekawy, więc napił się a jednocześnie polał wodą bolące kolana i łokcie. Po chwili ból zniknął.
Daguro powiedział, że nie rozumie, jak w ogóle to źródło mogło powstać, skoro wodę gruntową w regionie spotyka się jedynie w głębokich wierceniach. Wieść o cudownym źródle szybko się rozeszła i teraz ciągną tutaj tysiące chorych.
Siedemdziesięcioletnia Antonina Agustin cierpiała na ciężkie bóle pleców i miała trudności z poruszaniem się. Jej postawa przypominała literę „C”. Od kiedy zaczęła nacierać się wodą ze źródła, jest w stanie znowu stać prosto i chodzić. Ból zniknął.
CUDOWNE ŹRÓDŁO LEKIEM NA SKUTKI PIJAŃSTWA
Przykłady świadczące o magicznej mocy źródlanej wody można by wymieniać bez końca. Święte źródła występują chyba w każdym kraju – na Filipinach, w Indii, Niemczech, Francji, czy Meksyku. Cudowna woda leczy przeróżne choroby i dolegliwości. Okazuje się jednak, że nawet w tak zaskakującej i tajemniczej dziedzinie, jaką są cudowne źródła, można jeszcze natknąć się na prawdziwą niespodziankę. Otóż na północy Rosji, w miejscowości Primorsk, odkryto źródełko, którego woda leczy skutki nadużywania alkoholu. Zrozpaczone kobiety ciągną zewsząd swoich mężów-alkoholików do tajemniczego źródła. Działanie wody jest podobno rewelacyjne; zdarza się nawet, że doprowadza niektórych mężczyzn do pełnej abstynencji.
Wydaje się, że w przypadku większości cudownych źródeł i świętych wód słuszne jest stwierdzenie Bernadetty z Lourdes: „Wielu przyjmuje wodę jako lekarstwo… Ale trzeba wierzyć i trzeba modlić się: ta woda bez wiary nie ma żadnego działania.”
tekst i foto olabloga.pl
