Kukurydza jest najstarszą rośliną uprawną na świecie. Podczas wykopalisk prowadzonych w Meksyku znaleziono pyłek kukurydzy, którego wiek szacowany jest na 55 tysięcy lat! To zboże dostarcza człowiekowi prawie wszystkie niezbędne składniki pokarmowe. Współczesne badania wykazały, że ziarna kukurydzy zawierają tak ważne witaminy, jak A, B, C, E, B9, B3, B1. Jest w nich poza tym duża ilość wapnia i magnezu, a nawet pewne ilości złota. Kukurydza bogata jest w błonnik, natomiast w przeciwieństwie do żyta, czy pszenicy brak jest w niej glutenu, co ma ogromne znaczenie w diecie chorych.
Ciekawe, że nie znaleziono dziko rosnących przodków kukurydzy – jakby od zawsze była ona udomowiona. Ale to jeszcze nie wszystko: największa zagadka polega na tym, że „królowa pól” nie jest zdolna do życia bez pomocy człowieka. Nie może rozmnażać się poprzez samosiew i zdziczeć. Dojrzała kolba kukurydzianych ziaren, jeśli nie zostanie w porę zebrana, spadnie po prostu na ziemię i zgnije nie dając potomstwa.
Badacze zjawisk paranormalnych twierdzą, że zagadkowe właściwości kukurydzy można objaśnić tylko jej pozaziemskim pochodzeniem. Kiedyś ludzie otrzymali to zboże w prezencie od przybywających z niebios istot uważanych za bogów.
Oto, co pisze na ten temat astrolog Raul Rodriguez:
„Najzwyklejsza kukurydza okazuje się być ważnym potwierdzeniem faktu, że ludzkość posiada pozaziemskie pochodzenie. Aby kukurydza rozmnażała się, niezbędne są troskliwe ręce człowieka. Powiedzmy, ryż albo pszenica mogą rosnąć samodzielnie – ich nasiona będą rozsiewane przez zwierzęta. Ale kukurydza, bez pomocy człowieka, nie jest do tego zdolna. Jest to prezent, jaki ludzkości podarował bóg Kukulkan (odpowiednik azteckiego boga Quetzalcoatla, a także inkaskiego Viracocha). Mało tego: według legendy, właśnie z kukurydzy stworzony został człowiek. Kolba kukurydzy, omotana liśćmi, zgnije pozostawiona sama sobie.”
Kukurydza jest zaiste boskim darem, jako że uprawa jej jest bardzo prosta, a jedna kolba ziaren wystarczy człowiekowi za pokarm na cały dzień. A w klimacie Ameryki Środkowej i Południowej zbiory odbywają się nawet cztery razy w roku.
Amerykański uczony Lewis Morgan powiedział:
„Kukurydza, dzięki jej dogodności do wykorzystania zarówno w stanie zielonym, jak i dojrzałym, wysokiej wydajności uprawy oraz pożywności, okazała się bardziej hojnym darem przyrody, sprzyjającym rozwojowi ludzkości niż wszystkie inne zboża razem wzięte.”
Pożyteczne i pożywne zboże szybko stało się podstawą wyżywienia starożytnych mieszkańców Ameryki, rozprzestrzeniło się na obu kontynentach i przyczyniło się do rozwoju i umocnienia najstarszych i najbardziej zagadkowych cywilizacji – Majów, Azteków i Olmeków. Mając do dyspozycji taki prosty w obróbce i wysokokaloryczny pokarm, starożytni Indianie rozwinęli rzemiosło, przeszli na osiadły tryb życia, pojawiły się u nich miasta i sztuka. A po Europie w tym czasie wędrowały wciąż prymitywne plemiona.
WĘDRÓWKA KUKURYDZY PO ŚWIECIE
Wielkie kukurydziane amerykańskie imperium podzieliło się swoim skarbem z Europą. Wraz z Kolumbem na stary kontynent przypłynęły też ziarna kukurydzy. Najpierw pojawiła się ona na hiszpańskim dworze, a potem we Francji, Portugalii, Italii. Trzeba stwierdzić, że zapoznanie się z kukurydzą obyło się bez takich tragedii, jak to miało miejsce w przypadku ziemniaków. W Europie nie wiedziano, że jadalne są tylko ich bulwy i wiele osób zatruło się niejadalnymi, zielonymi owocami.
Z Europy kukurydza trafiła do Indii i do Chin i stała się wybawieniem dla głodującej ludności. Tylko w północnych krajach dar bogów okazał się nie całkiem na miejscu – w surowych warunkach klimatycznych kukurydza nie dojrzewa.
Chociaż do tej pory nie wiadomo do końca, skąd wzięła się na Ziemi kukurydza, to pewne jest jedno: opanowanie uprawy tego zboża okazało się dla ludzkości największym sukcesem.
https://www.olabloga.eu/kukurydza-prezent-kosmitow
