Naukowcy są zdania, że bakterie jelitowe mogą przyczyniać się do rozwoju choroby Leśniewskiego – Crohna, ale ostatnio stwierdzili, że ważną rolę może też odgrywać obecność grzyba candida.
To odkrycie może doprowadzić do opracowania nowych metod leczenie choroby, która jak na razie jest nieuleczalna.
Choroba Leśniowskiego-Crohna, to przewlekłe, nieswoiste zapalenie jelita wykazujące skłonność do ziarninowania. - czytamy na stronie poświęconej chorobom jelit. Cechą charakterystyczną zmian zapalnych jest ich ogniskowy lub odcinkowy charakter (odcinki zmienione chorobowo zwykle są oddzielone odcinkami zupełnie zdrowymi). Odróżnia to chL-C do wzgj, gdzie zmiany zapalne mają charakter ciągły i postępują od odbytnicy zajmując kolejne odcinki jelita grubego. Drugą cechą różniącą chL-C od wzjg jest objęcie przez proces zapalny nie tylko błony śluzowej, ale całej grubości jego ściany jelita (od błony śluzowej do błony surowiczej). Zmiany zapalne występować mogą we wszystkich odcinkach przewodu pokarmowego – od jamy ustnej aż do odbytnicy. W 25-30% przypadków zmiany występują tylko w jelicie cienkim, z tego większość w końcowym odcinku jelita cienkiego-jelito kręte (ileitis terminalis), w 20-25% tylko w jelicie grubym, zaś w 40-55% przypadków jednocześnie w jelicie cienkim i grubym. W 50% przypadków obserwujemy zmiany okołoodbytnicze (szczeliny, przetoki), a u blisko jednej trzeciej chorych udaje się wykryć zmiany zapalne w materiale biopsyjnym pochodzącym z żołądka i dwunastnicy.
Objawy choroby L-C zależą od lokalizacji, rozległości i stopnia zaawansowania zmian w przewodzie pokarmowym. Często pierwsze objawy są niespecyficzne, a choroba zaczyna się skrycie co utrudnia i często opóźnia postawienie prawidłowej diagnozy. Najczęstszym początkowym objawem są bóle brzucha (ok. 75% przypadków) zwykle niespecyficzne, budzące ze snu, o kolkowym lub wrzodowym charakterze, nasilające się po jedzeniu i wypróżnieniu. Nierzadko występują także bóle pseudowyrostkowe w prawej dolnej części brzucha, które bywają przyczyną chirurgicznego usunięcia wyrostka robaczkowego, a rozpoznanie choroby jest dokonane na podstawie badania histopatologicznego pobranej w trakcie operacji tkanki. Znane są przypadki, w których pierwszym objawem były niedokrwistość, gorączka „nieznanego pochodzenia”, chudnięcie, a u dzieci opóźnienie wzrastania. Biegunka występuje w ok.65% przypadków i może mieć różne nasilenie (od 2 do powyżej 6 stolców na dobę), a stolce zwykle są wodniste z domieszką śluzu. Pojawianie się w nich krwi należy raczej do rzadkości i występuje częściej przy zmianach zlokalizowanych w jelicie grubym, ale mogą wystąpić nawet smoliste stolce. Krwawienia z odbytu u ok.20% przypadków pojawiają się jako pierwszy objaw choroby.
Mahmoud A. Ghannoum, dyrektor Center for Medical Mycology at Case Western Reserve podkreśla, że jak dotychczas większość badaczy koncentrowała się na działaniu bakterii i niewielu szukało przyczyny w grzybach.
Przebadano grupę chorych z północnej Francji i Belgii, jak się okazało mieli oni znacznie wyższy poziom bakterii szczepu Escherichia coli i Serratia marcescens oraz grzyba Candida tropicalis.
Chociaż wcześniejsze badania na myszach potwierdzały, że to candida może być współodpowiedzialna za chorobę, to po raz pierwszy potwierdziły to badania na ludziach.
Być może będzie to przełom w leczeniu tej choroby.
Źródło Livescience
Czytaj koniecznie Jak nas niszczy grzyb candida?
