Czym jest kiła?
Kiła jest jedną z chorób wenerycznych, przenoszonych drogą płciową. Zajmuje trzecie miejsce w rankingu najczęściej występujących chorób tego typu. Odpowiedzialną za jej powstawanie u pacjentów jest bakteria - krętek blady. Na kiłę chorują głównie osoby, które często zmieniają partnerów seksualnych oraz podejmują ryzykowne zachowania seksualne.
Jak rozpoznać objawy?
Objawy kiły są nieswoiste i można je pomylić z innymi schorzeniami. W pierwszym okresie choroby, nazywanym kiłą wczesną utajoną, schorzenie jest wysoce zaraźliwe, ponieważ wylęgają się krętki, przenikające przez uszkodzoną skórę lub przez błonę śluzową i namnażają się w miejscu zakażenia. Przenikają one jednocześnie do układu krwionośnego i rozsiewają się po całym organizmie. Okres wylęgania się kiły wynosi średnio od 10 do 90 dni, ale najczęściej są to trzy tygodnie. Najgorsze jest przy tym to, że w okresie I rozwoju kiły może ona nie dawać żadnych objawów. Do pierwszych zalicza się owrzodzenie narządów rodnych, choć nie tylko. Wrzody mogą pojawić się w okolicy penisa, pochwy, odbytu, a nawet ust czy gardła, w zależności od tego, w którym miejscu krętki blade wniknęły do organizmu zakażonej osoby. Wrzody mają postać okrągłych lub owalnych zmian, z lśniącymi brzegami i wilgotną fakturą. Nie są bolesne, ale po kilku dniach od ich wystąpienia, mogą powiększyć się okoliczne węzły chłonne.
Poza owrzodzeniem, które jest typowe dla kiły, pacjenci mogą mieć i inne objawy:
- szczelinowate,
- opryszczkowe,
- poronne,
- obrzęk stwardniałego napletka lub wargi sromowej,
- objaw martwiczy,
- bolesność powiększonych węzłów chłonnych.
Zmiany te ustępują bez leczenia, pozostawiając po sobie niewielkie blizny po maksymalnie 6 tygodniach od ich wystąpienia. Niemniej zakażenie bakteryjne postępuje dalej, a kiła wchodzi w okres wczesny II. Trwa od 9-10 tygodnia od zakażenia do 24 miesięcy po zakażeniu. Ten etap rozpoczyna się najczęściej od wystąpienia osutki plamistej na jednej lub kilku częściach ciała. Osutka składa się z wykwitów w kształcie krotek, plam lub grudek. Mogą pojawić się w II okresie kiły także takie objawy jak:
- powiększenie węzłów chłonnych,
- bielactwo kiłowe,
- łysienie kiłowe,
- bóle głowy i gardła,
- utrata wagi,
- permanentne uczucie zmęczenia,
- gorączka,
- zmiany nadżerkowe w jamie ustnej.
W III okresie kiły oznaki choroby ustępują, a infekcja postępuje w formie utajonej. Mogą towarzyszyć jej powikłania ze strony wielu różnych narządów, a zwłaszcza w związku z układem nerwowym.
Diagnoza i leczenie
W przypadku podejrzenia, że pacjent zaraził się kiłą, powinien jak najszybciej udać się do lekarza i powstrzymać się od uprawiania seksu, aby nie zarażać kolejnych osób. Kiłę leczy się z użyciem penicyliny. Im wcześniej rozpocznie się terapię, tym szybciej można pozbyć się problemu. W celu uzyskania specjalistycznej porady najlepiej wykonać badania i udać się do poradni dermatologiczno-wenerologicznej.
