Cukrzyca typu 1. - objawy
Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, czyli działająca na zasadzie autoagresji. Komórki własnego organizmu niszczą wyspy Langerhansa znajdujące się w trzustce. To one odpowiadają za wydzielanie insuliny. Jeśli hormonu jest za mało, stężenie cukru we krwi jest zbyt wysokie i pojawia się cukrzyca. Tempo, w którym rozwija się choroba, zależy od tego, jak szybko są niszczone komórki trzustkowe. Symptomy schorzenia mogą pozostawać ukryte przez wiele miesięcy, a nawet lat. U dzieci i młodzieży objawy są zazwyczaj gwałtowne, ponieważ zapasy insuliny zostają wyczerpane. Mogą pojawić się śpiączka i kwasica ketonowa. U dorosłych występują zazwyczaj:
- wzmożone pragnienie,
- częste oddawanie moczu,
- osłabienie i ospałość,
- jednocześnie występujące rozdrażnienie,
- nudności,
- bóle brzucha,
- zmniejszenie masy ciała mimo dużego apetytu,
- przesuszenie skóry,
- zajady.
Leczenie cukrzycy typu 1.
Leczenie cukrzycy typu 1. obejmuje przede wszystkim uzupełnianie poziomu insuliny, np. poprzez wstrzyknięcia lub stosowanie pompy insulinowej. Bardzo istotne w terapii są też zmiana stylu życia i zdrowa, zbilansowana dieta. Pacjenci powinni podejmować wysiłek fizyczny, obserwując reakcje swojego organizmu. W zależności od tego, jak intensywna jest aktywność, wraz z lekarzem mogą dostosować dawki insuliny. Ważna jest też edukacja chorych, aby nauczyli się funkcjonować z chorobą. Cukrzycy powinni kontrolować glikemię (stężenie glukozy we krwi), a także masę ciała i wartości ciśnienia tętniczego. Pompy do podskórnego wlewu insuliny ułatwiają nadzór nad ilością cukru we krwi. Dzięki utrzymywaniu go na prawidłowym bądź zbliżonym do prawidłowego poziomie zmniejsza się ryzyko powikłań cukrzycy.
Terapia genowa w leczeniu cukrzycy typu 1.
Obecnie są prowadzone badania nad ewentualną ingerencją w procesy, w wyniku których wyspy Langerhansa są niszczone. Prace mają na celu wynalezienie metody zahamowania destrukcji komórek trzustkowych. Wyniki badań pokazują, że umożliwia to terapia genowa. Prognozuje się, że w przyszłości będzie można zatrzymać autoagresję przeciwko wyspom Langerhansa jeszcze zanim rozpocznie się ich niszczenie. Terapia miałaby być stosowana u osób genetycznie narażonych na wystąpienie cukrzycy.
Zobacz także: Zalecenia dietetyczne w cukrzycy typu 2.
