Bulwy ziemniaka stanowią dzisiaj dla milionów ludzi podstawę pożywienia. Trudno uwierzyć, że sprowadzona w 1567 roku do Europy roślina dopiero w XIX wieku zaczęła być uprawiana na masową skalę. Król Jan III Sobieski (XVII w.) sprowadził wprawdzie ziemniaki dla swojej żony, ale… w charakterze roślin ozdobnych do ogrodu
Bulwy ziemniaka zawierają praktycznie wszystkie aminokwasy spotykane w roślinach. Mimo dużej zawartości węglowodanów, fosforu, wapnia i witaminy C, ziemniak posiada unikatowy błonnik, który w ogóle nie podrażnia śluzówki żołądka. Skrobia ziemniaczana sprzyja obniżeniu poziomu cholesterolu we krwi. Wapń pomaga usunąć zbędną wodę z organizmu, zmniejszając obrzęki. Nic dziwnego, że bulwy w postaci gotowanej i pieczonej są nadzwyczaj pożyteczne dla ludzi z chorobami nerek i serca.
Młody ziemniak jest niewiarygodnie bogaty w niezastąpiony kwas askorbinowy, kwas foliowy i magnez. Ponieważ wszystkie aminokwasy w tej roślinie są zrównoważone, mogą być łatwo przyswajane przez organizm. Poza tym, ziemniak wpływa korzystnie na przemianę materii. Dzięki swoim szczególnym właściwościom alkalizującym jest w stanie szybko neutralizować nadmiar różnych kwasów w organizmie.
Zalety kulinarne ziemniaka i tysiące potraw z jego udziałem są powszechnie znane, dlatego skupimy się raczej na mniej znanych sposobach jego wykorzystania. Popularna w wielu krajach świata bulwa może być skutecznym środkiem leczniczym w różnych dolegliwościach.
SUROWY ZIEMNIAK
Surowa bulwa ziemniaka posiada zadziwiające zdolności lecznicze. Okłady z surowego ziemniaka mogą być z powodzeniem stosowane w przypadku oparzeń, czyraków, wrzodów, egzemy, hemoroidów i innych głębokich ran. Należy tym celu zetrzeć drobno ziemniaki i zmieszać z niewielką ilością oleju z oliwek. Taka mieszanka jest też skuteczna w stanach zapalnych stawów. Przy plamach alergicznych na skórze, pękniętych naczyniach krwionośnych i śladach po oparzeniach, zaleca się nacieranie skóry plastrem surowej bulwy. Ten niezwykły zabieg doskonale wyrównuje strukturę i barwę skóry, a także odświeża twarz i usuwa skutki zmęczenia. Może też przy okazji pomóc wyrównać niewielkie zmarszczki.
SOK Z ZIEMNIAKA
W surowym soku z ziemniaka zawarte są wszystkie cenne i pożyteczne mikroelementy tej rośliny, dzięki czemu działa on korzystnie na wiele organów wewnętrznych. Podstawowe efekty lecznicze soku z ziemniaka, to:
- działanie przeciwzapalne,
- stymulacja procesów regeneracyjnych,
- ochrona przed bakteriami,
- odtwarzanie naruszonej struktury tkanki,
- zdolności sorpcyjne,
- stymulacja układu pokarmowego i moczowego.
Dzięki takim właściwościom, sok ziemniaczany jest skuteczny w takich przypadkach, jak:
- stan zapalny żołądka, jelit i innych narządów układu pokarmowego,
- choroba wrzodowa,
- objawy zatrucia,
- pobudzanie procesów trawiennych,
- rany i uszkodzenia skóry oraz błon śluzowych.
Sok z ziemniaka reguluje też procesy przemiany materii oraz normalizuje poziom hemoglobiny we krwi. Ten niezwykły napój wskazany jest przy nadciśnieniu, ponieważ dzięki swoim właściwościom obniża ciśnienie krwi. Należy pić go tylko stanie świeżym.
KIEŁKI ZIEMNIACZANE
Kiełki tej unikatowej rośliny posiadają wyraźne działanie lecznicze wpływające na ostrość widzenia. Środkiem leczniczym jest nalewka, przygotowana z łyżki stołowej kiełków i szklanki wódki.
KWIATY ZIEMNIAKA
Ściśle dozowana nalewka z kwiatów ziemniaka sprzyja zwalczaniu grzybów z rodzaju Candida (pasożytniczy grzyb z rodziny drożdżaków, który żyje w przewodzie pokarmowym człowieka) oraz Staphylococcus aureus, czyli gronkowca złocistego.
Ten środek jest w stanie szybko usunąć obrzęk nosa, wzmocnić pracę serca, obniżyć ciśnienie krwi i złagodzić objawy tachykardii. Poza tym, nalewka stanowi silny środek przeciwalergiczny.
SZKODLIWOŚĆ ZIEMNIAKA
Mimo bardzo licznych pozytywnych skutków działania na organizm człowieka, czasem ziemniak może okazać się szkodliwym. Nie należy o tym zapominać wybierając go, jako lekarstwo. Pewne jego właściwości mogą wywołać efekty odwrotne do zamierzonych, na przykład:
- Zatrucie solaniną – toksycznym składnikiem skórki ziemniaka. Przy naruszeniu zasad i terminów przechowywania ziemniaka w jego skórce odkłada się solanina, przez co nabiera ona barwy zielonej. Ta substancja występuje też w skórce kiełkujących ziemniaków. Skutkiem wykorzystania takich ziemniaków w charakterze pokarmu albo składnika lekarstwa mogą stać się nudności, wymioty, zawroty i bóle głowy, biegunka, omdlenia, złe samopoczucie.
- Duża ilość łatwo przyswajalnych węglowodanów może być szkodliwa dla osób z zaburzeniami metabolizmu, otyłością i cukrzycą.
- Sok ziemniaczany jest niewskazany przy niskiej kwasocie żołądka, ponieważ wykazuje wyraźne właściwości alkalizujące.
- Stosunkowo uboga zawartość składników mineralnych prowadzi, w przypadku używania ziemniaka, jako podstawy wyżywienia, do osłabienia odporności organizmu na stres i przeziębienia.
Aby uniknąć podobnych problemów, koniecznie trzeba oceniać zewnętrzny wygląd ziemniaka. Szczególną uwagę należy zwracać na skórkę. Niedopuszczalne jest spożywanie ziemniaków o zielonym zabarwieniu. To samo dotyczy ziemniaków kiełkujących. Ziemniaki przechowywane ponad trzy miesiące należy przed spożyciem grubo obierać, zdejmując grubą warstwę skórki. Nie należy traktować ziemniaka, jako głównego pokarmu. Dietę obowiązkowo należy uzupełniać produktami zbożowymi, mięsem, nabiałem i różnymi składnikami roślinnymi.
Jeśli chodzi o lecznicze zastosowanie ziemniaka, to podobnie jak w przypadku większości ziół, należy taki zamiar koniecznie skonsultować z lekarzem. (S)
tekst olabloga.pl
