12 lat krócej mogą żyć chorzy na cukrzycę, u których doszło już do powikłań sercowo-naczyniowych – alarmują eksperci. Na świecie co 6 sekund z powodu powikłań tej choroby umiera 1 osoba. Na cukrzycę typu 2 zapadają coraz młodsze osoby. Przyczyniają się do tego niezdrowe nawyki żywieniowe oraz brak aktywności fizycznej. W Polsce na cukrzycę cierpi blisko 3 miliony osób, a ponad 5 milionów ma stan przedcukrzycowy.
- Niedopuszczenie do powikłań sercowo-naczyniowych takich jak zawał serca czy udar mózgu, zdrowy styl życia, aktywność fizyczna, zrównoważona dieta to tylko część z dwunastu zasad w walce o dłuższe życie z cukrzycą – tłumaczy Anna Śliwińska, Prezes Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków – Te zasady to nie tylko zalecenia dotyczące profilaktyki. To kierunkowskaz dla wszystkich, którzy nie chcą zachorować i dla tych, którzy już się z chorobą zmagają. Świadomy pacjent, który zna przyczyny, konsekwencje, narzędzia do walki z cukrzycą może być partnerem dla lekarza, współodpowiedzialnym za efekty leczenia – dodaje Anna Śliwińska.
- Życie z cukrzycą może być nie tylko dłuższe, ale nawet ciekawsze. Przeciwności jakie napotykają chorzy mogą często stanowić wyzwanie, które ich wzmocni. Cukrzyca nie jest przeszkodą w osiąganiu celów tak życiowych, jak i zawodowych. – mówi Eugeniusz Śnieżko, Prezes Stowarzyszenia Aktywni z cukrzycą, który na co dzień jest bardzo aktywną osobą. – Trzeba zrozumieć tę chorobę i wiedzieć jak z nią postępować. Od kilku lat współorganizujemy różnego rodzaju akcje ukierunkowane na edukację oraz uświadamianie Polakom, jak rozpoznać czynniki ryzyka cukrzycy i kto powinien częściej zgłaszać się na badania kontrolne.
Nieleczona cukrzyca wiąże się z uszkodzeniem czynności wielu narządów. Jej najgroźniejsze konsekwencje to m.in. zawał serca i udar mózgu, na które cukrzycy narażeni są dwukrotnie bardziej niż osoby zdrowe.
- Jednym z największych wyzwań jakie stoją przed lekarzami, ekspertami, politykami, przed całymi systemami ochrony zdrowia, nie tylko w Polsce ale też na całym świecie, jest zmiana niekorzystnych statystyk dotyczących umieralności chorych na cukrzycę – mówi prof. dr hab. n. med. Maciej Małecki, Prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego – Chorych tych dotyka szereg powikłań związanych z cukrzycą, w tym uszkodzenie funkcji nerek, neuropatia z zespołem stopy cukrzycowej, choroby oczu prowadzące czasem do ślepoty; wywierają one wpływ na jakość ich życia. Najpoważniejszym jednak problemem pacjentów z cukrzycą jest wysokie ryzyko zgonu z przyczyn sercowo – naczyniowych. Jak wykazują badania epidemiologiczne średnia długość życia pacjentów z cukrzycą jest średnio o kilkanaście lat krótsza niż u osób bez cukrzycy. Wynika to przede wszystkim z powikłań sercowo-naczyniowych, głównie zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu. Możemy i musimy temu przeciwdziałać, zwłaszcza że osiągnięcia współczesnej medycyny pozwalają nie tylko na dobrą kontrolę poziomu cukru, ale także na zastosowanie do tego celu leków dodatkowo zmniejszających wspomniane ryzyko sercowo-naczyniowe. Musimy też właściwie leczyć nadciśnienie tętnicze i zaburzenia lipidowe, kontrolować masę ciała. Trzeba zrobić wszystko co możliwe, znaleźć i wdrożyć wszelkie dostępne rozwiązania, aby cukrzyca nie łączyła się z inwalidztwem i prognozą krótszego życia. – dodaje prof. dr hab. n. med. Maciej Małecki.
Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się zwiększonym stężeniem glukozy we krwi, wynikającym z defektu wydzielania i/lub działania insuliny. Choroba wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności, a nawet niewydolnością różnych narządów, szczególnie oczu, nerek, nerwów, serca i naczyń krwionośnych. Typowe symptomy cukrzycy to utrata masy ciała, mimo nadmiernego łaknienia, oddawanie zwiększonej ilości moczu, wzmożone pragnienie, zmęczenie, osłabienie, paradontoza.
Wyróżniamy cukrzycę typu 1, która najczęściej występuje u dzieci i młodych ludzi, cukrzycę typu 2, która stanowi około 80% wszystkich przypadków choroby, cukrzycę ciężarnych, a także inne typy o nieznanej etiologii. Wśród czynników wpływających na rozwój cukrzycy typu 2 wymienia się: uwarunkowania genetyczne, czynniki środowiskowe, brak aktywności fizycznej, wysokoenergetyczną dietę, otyłość. Nieleczona może prowadzić do wystąpienia poważnych incydentów sercowo-naczyniowych np. zawału serca lub udaru mózgu.
Zaleca się, aby u każdej osoby powyżej 45. roku życia wykonywać oznaczenie poziomu glukozy co trzy lata, a u osób w grupie ryzyka, niezależnie od wieku, raz w roku. Prawidłowy poziom stężenia glukozy we krwi żylnej u zdrowej osoby to: 70- 99 mg/dl i < 140 mg/dl w 120. minucie doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT).
newrm.tv
