„Gdy rodzice pana młodego są gotowi, każą synowi porwać dziewczynę. Czasem spotykają się wcześniej, ale jeśli mu się podoba, może ją porwać. To wystarczy. Ona nie musi się zgadzać. O nic jej nie pyta, po prostu ją uprowadza. Dziewczyna musi się zgodzić, gdy mężczyzna prosi ją o rękę. Nie ma prawa głosu, to jest w kirgiskiej krwi. Nawet jeśli kocha innego, nie może o tym powiedzieć. Musi nauczyć się żyć z tym, który ją kocha. Może przywyknie. Wszystkie nasze żale mogłyby zapełnić książkę...” W 1958 roku pisarz Czingiz Ajtmatow przeszedł do klasyki literatury Kirgiskiej, dzięki historii młodej kobiety, porwanej i siłą zmuszonej do małżeństwa, która uciekła z ukochanym, Danijarem, młodszym bratem męża. Sześćdziesiąt lat później, wyposażona w kamerę Super-8, Aminatou Echard przemierza Kirgistan, by zapisać punkt widzenia kobiet w każdym wieku na temat tej wolnej, zbuntowanej bohaterki literackiej. Od starej chłopki z pomarszczoną twarzą, która podziwia Dżamilę za odwagę, której ona nigdy nie miała, przez nastoletnie dziewczyny walczące o równouprawnienie, aż po matkę trójki dzieci. Reżyserka nawiązuje do snów i pragnień kobiet, które utrudniane są przez przytłaczające kody społeczne.
